هويت گمشده در معماري جداره هاي شهري ايران معاصر و تبيين راهكار مناسب جهت بازآفريني آن (بررسي نمونه موردي خيابان امام اروميه)

شكل و سيماي شهر مظاهر كالبدي و قابل رويت شهر است،كه ماهيتي چند بعدي داشته و سنتزي است از عوامل طبيعي و انسان ساخت.حس مكان به معناي ادراك ذهني مردم از محيط كه شخص را در ارتباطي دروني قرار مي دهد، به طوري كه فهم و احساس فرد با زمينه معنايي محيط پيوند خورده و يكپارچه ميشود.اين حس عاملي است كه موجب تبديل يك فضا به مكاني با خصوصيات حسي و رفتاري ويژه براي افراد خاص مي گردد. ساخت جداره ها در شهر با توجه به زمينه هاي فرهنگي،مذهبي و اجتماعي حاكم بر هر جامعه داراي ويژگيهايي مي باشد كه منجر به تعريف هويت آن شهر مي گردد.جداره هاي شهري بخش عمده اي از سيماي شهر را تشكيل مي دهند كه بايد با توجه به نياز شهروندان طراحي گردند، تا هم بتواند انتظارات شهروندان را برآورده كند و هم سهم خود را بعنوان جزئي از يك كل هماهنگي در ايجاد نماهاي مطلوب و جذاب ايفا نمايد و براي دستيابي به اين مقصود ارائه معيارها و ضوابطي جهت طراحي نماهايي زيبا و هماهنگ با نيازهاي شهروندان امري ضروري مي باشد. براي داشتن معماري مطلوب درجداره هاي شهري ، بكارگيري فرهنگ، هويت و نماد هاي ايراني ، مي تواند به عنوان راهكاري براي ديدگاه هاي جديد طراحي معماري امروز بكار رود.روش تحقيق در اين مقاله به روش توصيفي-تحليلي-كتابخانه اي و ميداني مي باشد كه با واكاوي هويت سيماي شهري معاصر و بررسي خيابان امام اروميه بعنوان نمونه موردي پرداخته است و در انتها به ارائه راهكارهاي اصلاح وضع موجود پرداخته شده است.