تحليل مباني ساختاري در طراحي نماد شهري اصفهان

نقش عملكردي طراحي در شكل گيري برخي از عناصر شهري همچون نمادهاي شهري، برگرفته از اصول و مفاهيمي ساختاري است كه در فرايند طراحي تا اجرا مي تواند ارزش هاي نمادين آنرا بازگو نمايد. ارزش هايي كه در صورت بازخواني آنها مي تواند معياري براي سنجش كمي وكيفي اين دسته از آثار باشد. نماد شهر اصفهان نيز كه با اقتباس از صورت فلكي قوس شكل گرفته با بهره مندي از نقوش نمادين در تطبيق با موقعيت زماني و مكاني كه در دوره صفويه بر روي سردر ورودي بازار قيصريه اجرا شده نقشي هويت بخش را در معرفي منظر شهري اصفهان بعهده دارد. نقشي كه در نمونه هاي برگرفته شده از آن زمان تا كنون به واسطه ضعف در مرحله طراحي تا اجرا ايفاگر نقشي موثر در فرايند اين برگرفتگي نمي باشند. بدين جهت در اين مقاله با بهره مندي از روش توصيفي- تحليلي و تطبيقي سعي در مقايسه چگونگي اين انطباق پذيري شكلي و محتوايي به عنوان هدف اصلي تحقيق داشته و نتايجي را در تبيين اين فرايند ذكر مي نمايد. نتايجي چون توجه به اصول و مباني طراحي در سازمان دهي بصري نقش نمادين با فضاي شهري، توجه به ويژگي هاي سبكي، تكنيكي، و اجرايي، همسويي با الگوهاي سنتي، تشخيص رنگ شاخص در همسان سازي هرچه بهتر فرم و رنگ از جمله موارد قابل ذكر در شكل گيري نماد شهري است كه در متن مقاله به آنها پرداخته شده است.