طراحي يكپارچه منظر شهري مبتني بر جنبه‌هاي عيني و ذهني؛ نمونه ي موردي مركزِ محلهي ناران (پاچنار ناران) شهر لواسان

يكپارچگي را نقطه مقابل چند پارچگي مي‌توان دانست. چندپارچگي آن بيماري در حال شيوعي است كه هم دامن‌گير منظر شهري بافت معاصر و هم بافت تاريخي شهرهاي ايران است. پر بديهي است كه نخستين گام در مسير درمان، شناخت آسيب است؛ براي نزديك شدن به آسيب‌شناسي شرايط سالم بايستي مورد بازشناخت قرار گيرد. بازخواني و واكاوي اسناد و نظريه‌هاي مرتبط با نقش يكپارچگي در مديريت منظر شهري نشان مي‌دهد كه در دهه‌هاي اخير مفهوم يكپارچگي در فرآيند انتخاب، ارزيابي و تدوين برنامه‌ي جامع مديريت منظر شهري مورد توجه قرار گرفته است. اين مقاله در راستاي دستيابي به هدف پژوهش كه بازشناخت يكپارچگي در منظر شهري از طريق تعيين مفاهيم مرتبط با يكپارچگي و در پي آن آسيب شناسي و ساماندهي مركز محله ي ناران (پاچنار ناران) شهر لواسان است، پرسش اصلي مقاله را مبني بر اين كه ابعاد، جنبه‌ها، مؤلفه‌ها و معيارهاي اصلي مفهوم يكپارچگي در حوزه منظر شهري چه مي‌باشند و چگونه مي‌توان مبتني بر آن به آسيب شناسي و ساماندهي يكپارچگي منظر شهري پاچنار لواسان پرداخت، در پيش‌ مي‌گيرد. بازخواني اسناد و نظريه‌هاي مرتبط با يكپارچگي نشانگر اهميت حفظ و پايايي ابعاد فرهنگي در كنار ابعاد طبيعي، جنبه‌هاي عيني و ذهني منظر شهري در فرآيند بازشناسي و ساماندهي يكپارچگي مكان است كه از طريق معيارهاي انسجام ساختاري-تاريخي، انسجام كاركردي-اجتماعي و انسجام بصري-زيبايي‌شناسي امكان سنجش و ارزيابي مي‌يابند. جنبه‌هاي عيني و ذهني منظر شهري عناصر انسانساخت، طبيعي و انسانساخت-طبيعي را شامل مي‌شود و كه جنبه‌هاي ذهني همان تصوير ذهني موجود در ادارك ساكنين است. دستاورد اصلي اين مقاله چگونگي كاربست مجموع اين موارد در آسيب‌شناسي و ساماندهي يكپارچگي منظر شهري لواسان مي‌‌باشد كه مي‌تواند در نمونه‌هاي ديگر نيز مورد بهره‌برداري و توسعه قرار گيرد.