نقش معماري شهري در پيشگيري از وقوع جرم (نمونه موردي:شهر تبريز)

ﻓﻀﺎﻫﺎي ﻋﻤﻮﻣﻲ ﺷﻬﺮي ﺑﺴﺘﺮ رﺷﺪ و ﺗﻜﺎﻣﻞ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﻬﺮي ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ. ﻣﺤﻴﻂ ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ ﻧﻘﺸﻲ ﻣﻬﻢ در وﻗﻮع ﺟﺮم دارد ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻃﺮاﺣﻲ ﻳﺎ ﺑﺎزﻧﮕﺮي در ﻃﺮاﺣﻲ ﻳﻚ ﻣﺤﻴﻂ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﻛﺎ ﻫﺶ ﺟﺮم از راﻫﻬﺎي ﻃﺒﻴﻌﻲ، ﻣﻜﺎﻧﻴﻜﻲ و دﺳﺘﻮراﻟﻌﻤﻠﻲ، روﺷﻲ ﭼﻨﺪ ﺟﺎﻧﺒﻪ ﺑﺮاي ﻛﺎﻫﺶ ﺟﺮم و در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﻛﺎﻫﺶ ﺗﺮس از وﻗﻮع ﻳﺎ اﻓﺰاﻳﺶ ﺗﺮس از ارﺗﻜﺎب ﺟﺮم اﺳﺖ .شهرسازي و معماري ساختمان رابطه مستقيم با جرم دارد.از اين رو برخي كشورها در حوزه جنايي به گونه اي علمي عمل مي كنند و در طراحي شهرها و ساختمان ها براي جلوگيري از بروز جرم و جنايت تاحد ممكن توجه ويژه اي به اين موضوع دارند.كيفيت و نحوه معماري مسكن و چگونگي شهرسازي در جوامع مختلف مبين تاثيرگذاري محيط بر بزهكاري است.اين مقاله با استفاده از روش تحقيق تحليلي- توصيفي و مشاهده بر آن است تا با مطالعه و بررسي ناهنجاري ها و علل ايجاد جرم و بزهكاري و ارتباط آن با محيط و فضاهاي معماري و رويكردهاي جلوگيري از ايجاد جرم و جنايت و چگونگي تاثير محيط به پيشگيري از وقوع ناهنجاريها و جرم و راهكارهاي مواجه با آنها پرداخته و زمينه ساز ايجاد حس امنيت و آرامش در محيط هاي زندگي گردد.يافته هاي پژوهش نشان ميدهد وﻗﻮع ﺟﺮاﯾﻢ ﺳﺮﻗﺖ در ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺷﻬﺮ ﺗﺒﺮﯾﺰ از اﻟﮕﻮﻫﺎي ﻣﮑﺎﻧﯽ ﭘﯿﺮوي ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺟﺮاﯾﻢ در ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺣﺎﺷﯿﻪ اي ﺑﺎ ﻧﻈﺎرت ﻣﺤﺪود ﮐﻪ ﻓﺎﻗﺪ اﺻﻮل ﻣﻌﻤﺎري و ﺷﻬﺮﺳﺎزي ﻣﻨﺎﺳﺒﻨﺪ ﺑﻪ وﻗﻮع ﻣﯽ ﭘﯿﻮﻧﺪﻧﺪ .از ﻃﺮف دﯾﮕﺮ ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺷﺮاﯾﻂ ﻣﺤﯿﻄﯽ ﻧﻘﺶ ﻣﻬﻢ در ﮐﺎﻫﺶ ﺟﺮاﯾﻢ دارد .