مباني و مفاهيم معماري معناگرا در طراحي فضاي معماري

ارزش ها و ويژگي هايي كه از جهان بيني اسلامي سرچشمه مي گيرند، همگي مقوله هايي بي بديل و ممتاز مي باشند كه به هنر و معماري به عنوان يكي از مفاهيم بنيادين در فرهنگ و تمدن اسلامي، قداستي ويژه مي بخشند. نقوش و المان هايي كه هر كدام با بهره گيري عارفانه و هنرمندانه از معماري اسلامي و با تأسي از مباني قرآني و نيز مبتني بر هندسه و رياضيات قدسي، آثاري را پديد مي آورد كه شگفت انگيز، و بس زيبا و متعالي است. رويكردي متعالي و ارزشمند كه معماري را در كالبد آن نمي بيند، بلكه آن را نمونه اي از اسلوب و معاني پر رمز و راز مي داند كه با استعانت از ابزار و اشياء و در قالبي هنري از آن به عنوان شيوه اي براي رساندن پيام هاي معنوي و معنايي استفاده مي كند. و اين هنر برتر و مقدس است كه به روح انسان هويت و تجلي مي بخشد و وي را از وابستگي ها و تعلقات ناپايدار مي رهاند. در مقاله ي حاضر معناگرايي به عنوان رويكردي باشكوه و بي بديل مورد بررسي قرار گرفته است. روش تحقيق در اين مقاله به صورت توصيفي تحليلي مي باشد. مطالعات كتابخانه اي و اسنادي در نوشتن اين مقاله بسيار مؤثر بوده است. هدف اين مقاله آن است كه با شناخت ويژگي ها و خصوصيات مستتر در مباني و مفاهيم معماري معناگرا، بتوان با توجه به امكانات موجود در جهت ايجاد فضايي متناسب گام نهاد.