سنجش احساس امنيت در بافت هاي فرسوده شهري با رويكرد CPTED (نمونه مطالعاتي: محله نوده مشهد)

امنيت، يكي از مهمترين نيازهاي بشر است. محققان براين باورند كه تامين و احساس امنيت به گونه اي تنگاتنگ با مشخصه هاي كالبدي محيط و ميزان رضايت مندي از آن در رابطه است. از طرفي بافت هاي فرسوده به دليل عدم توجه و از بين رفتن حس تعلق، زمينه لازم براي آسيب هاي اجتماعي نظير ناامني را فراهم آورده اند. مطالعه حاضر بر مبناي مدل CPTED و با هدف بررسي ميزان احساس امنيت در بافت فرسوده محله نوده مشهد انجام شده است. بدين منظور روش مقاله حاضر، توصيفي-تحليلي است و براي گردآوري داده ها از روش پيمايشي (توزيع پرسشنامه مردمي) بهره گرفته شده است. همچنين براي تجزيه و تحليل اطلاعات از نرم افزارBSC Designer ، SPSS، Expert Choice استفاده شده است و از روش سلسله مراتبي AHP براي وزن دهي معيارهاي امنيت و كارت امتياز متوازن براي مشخص شدن ميزان امنيت بافت فرسوده مطالعاتي استفاده شده است. از يافته هاي اصلي تحقيق شناسايي معيارهاي امنيت بافت فرسوده و شاخص هاي آن اشاره كرد كه در اين بين معيار نظارت با وزن 0.208 مهمترين عامل و معيار روشنايي با وزن 0.044 ضعيف ترين عامل مي باشد. از ديگريافته ها ميتوان گفت، ميزان امنيت بافت فرسوده محله مطالعاتي 31.79 درصد مي باشد كه در اين بين معيار نظارت با 42.10 درصد بهترين وضعيت و معيار ايمني با 29.34 درصد ضعيف ترين وضعيت را به خود اختصاص داده اند.