تاثير جهاني شدن بر نابرابري اجتماعي در فضاهاي شهري با تاكيد بر كشورهاي اسلامي

جهانی شدن عبارت از فرآیند فشردگی فزاینده زمان و فضا كه به واسطه آن مردم دنیا كم و بیش و به گونه اي نسبتاً آگاهانه در جامعه جهانی واحد ادغام می شود. جهانی شدن وجوه مختلفی دارد. یكی از مهم ترین تاثیرات آن بر ساز و كارهاي نابرابري و فقراست. آنچه در این مقاله مورد بحث قرار می گیرد، تلاش در جهت تبیین جنب ههایی از جهانی شدن است كه به طور مستقیم بر وضعیت اجتماعی و كیفیت زندگی مردم در شهرهاي جهان اسلام اثر م یگذارد. پرداختن به موضوع تاثیر جهانی شدن بر نابرابري اجتماعی شهري در كشورهاي اسلامی از آن رو بسیار اهمیت دارد كه این كشورها با 1 میلیارد نفر جمعیت، بیش از 20 درصد جمعیت جهان را به خود اختصاص داد هاند. / نزدیك به 5 آنچه در این میان اهمیت دارد این است كه جوامع اسلامی در این رهگذر نیز قرار گرفت هاند. بنابراین رویكرد منطقی آن است كه در هر جامعه بر پایه مقتضیات اجتماعی، فرهنگی و اقتصادي خود با این پدیده هماهنگ شود و بكوشد تا نابرابریهاي آنرا به كمترین اندازه برساند. بر همین پایه در این نوشتار با توجه به داده هاي اسنادي و به آمارهاي مرتبط، تاثیرات جهانی شدن بر نابرابریهاي اجتماعی در ابعاد شاخصهایی چون ریشه كنی فقر شهري، آموزش ابتدایی همگانی، توانمندسازي زنان در شهرها، مرگ و میر كودكان، بهداشت و درمان شهرها، مبارزه با بیماریهاي واگیردار، پایداري محیط زیست شهري، و ... مورد تحلیل قرار گرفته است. نتایج تحقیق بیانگر آن است كه بیشتر شهرهاي كشورهاي اسلامی از لحاظ توسعه انسانی در گروههاي پائین و متوسط قرار دارند به گونه اي كه در میان 57 كشور جهان با درجه توسعه انسانی بالا، تنها 5 كشور اسلامی، در میان 86 كشور با درجه توسعه متوسط، 24 كشور اسلامی و در میان 30 كشور با درجه توسعه پایین 15 كشور اسلامی هستند.