بررسي كارايي استفاده از حركت گهواره اي در بهبود عملكرد لرزه اي ساختمان ميان مرتبه با مهاربند فولادي

در طول يك زلزله بزرگ، سيستم هاي مقاوم جانبي لرزه اي سنتي، خسارات جدي را در سيستم سازه اي مي توانند متحمل شوند، بسياري از ساختمان ها نياز دارند بعد از زلزله به سرعت به عملكرد و وظيفه اوليه خود بازگردند. يكي از روش هايي كه پيشنهاد مي شود، استفاده از حركت گهواره اي ساختمان در پايه مي باشد. در واقع مي توان گفت، اساس اين طرح بر اين ايده استوار است كه ساختمان به نحوي طراحي و اجرا شود كه به زمين كاملا چسبيده نباشد و به هنگام وقوع زلزله همانند گهواره حركت كند; در اين صورت انتظار مي رود سازه حركت هاي وارد شده را تحمل كرده و خسارت هاي زلزله عموما، در نقاط از پيش تعيين شده و به سادگي قابل تعمير در سازه، متمركز شوند. در اين مقاله هدف بررسي رفتار لرزه اي ساختمان هاي ميان مرتبه در دو حالت با پاي گيردار و با اجازه بلندشدگي است، بدين منظور رفتار لرزه اي ساختمان هاي 10 و 15 طبقه با سيستم مهاربندي همگرا تحت ركورد زلزله هاي حوزه دور، پس از تحليل ديناميكي غير خطي در دو حالت با حركت گهواره اي و بدون آن در دو سطح خطر بيشترين شتاب برابر با 0.35 و 0.7 برابر شتاب ثقل مورد بررسي قرار گرفت و پارامترهاي پاسخ از جمله سطح عملكرد، ماكزيمم جا به جايي نسبي طبقات، ميزان شتاب قائم و افقي ايجاد شده در طبقات، ميزان جا به جايي قائم ستون ها از پايه ساختمان ها، مورد مقايسه قرار گرفت و اين نتيجه حاصل شد كه ساختمان هاي ميان مرتبه با حركت گهواره اي نيز عموما شرايط مطلوب تري نسبت به ساختمان ها با پاي گيردار دارند.