شماره ركورد كنفرانس :
4147
عنوان مقاله :
بررسي تاثير ضابطه خروج از مركزيت طراحي اتفاقي استاندارد 2800 ايران در طراحي لرزه اي ساختمانهاي متقارن و نامتقارن
پديدآورندگان :
وفيدسركاري محمدرضا m_vafidsarkari@sut.ac.ir دانشگاه صنعتي سهند , پورشا مهدي poursha@sut.ac.ir دانشگاه صنعتي سهند
كليدواژه :
خروج از مركزيت طراحي اتفاقي , حوزه نزديك گسل , جهت پذيري پيشرو , زمين لرزه پالسي شكل , ساختمان نامتقارن.
عنوان كنفرانس :
هشتمين كنفرانس ملي سازه و فولاد
چكيده فارسي :
در پي تشديد پاسخ لرزه اي ساختمان ها در اثر پيچش، به منظور درنظرگيري عواملي كه تاثير آن-ها در طراحي ساختمان به صراحت در پاسخ پيچشي لحاظ نمي گردند، آيين نامه ها ضابطه اي را با نام خروج از مركزيت طراحي اتفاقي معرفي مي نمايند كه براي اعمال اين ضابطه در استاندارد زلزله2800 ايران لازم است كه نيروي جانبي در تراز هر طبقه با خروج از مركزيتي از مركز سختي حداقل به اندازه 5 درصد بعد ساختمان در امتداد عمود بر نيروي زلزله در دو جهت اعمال شود. در اين مقاله، تاثير ضابطه خروج از مركزيت طراحي اتفاقي استاندارد زلزله 2800 ايران در طراحي لرزه-اي ساختمان هاي فولادي متقارن و نامتقارن 5 طبقه، داراي سيستم باربر جانبي دوگانه، در دو حالت پيچشي سخت و نرم با خروج از مركزيت هاي محتلف 0.1b و 0.2b كه b اندازه بعد پلان ساختمان مي باشد، مورد بررسي قرار مي گيرد. بدين منظور، ساختمان ها تحت تحليل هاي تاريخچه زماني غيرخطي با بكار گيري سه دسته زلزله هاي حوزه دور و نزديك گسل پالس دار و بدون پالس قرار مي گيرند. نتايج حاكي از الگوي كاهشي در جابجايي و جابجايي نسبي طبقات در ساختمانهاي متقارن پيچشي نرم و نامتقارن پيچشي سخت دارد.
