يافتن مكان بهينه كمربندهاي مياني در سازه‌هاي بلند به روش عملكردي

در سال‌هاي اخير با پيشرفت علم و فناوري و افزايش جمعيت، ساخت سازه‌هاي بلند به طور چشمگيري افزايش يافته است. روش‌هاي سازه‌اي متنوعي براي ساخت اين ساختمان‌ها پيشنهاد شده است. يكي از آن‌ها سيستم كمربند مياني يا خرپاي كمربندي است. با توجه به مزيت‌هاي مهم اين سيستم، اقبال به اين روش در دهه اخير بسيار زياد شده است. با اينكه چندين سال است تحقيقات متنوعي درباره اين سيستم انجام مي‌شود اما هنوز نكات ناشناخته زيادي وجود دارد. يكي از نكات مهم در اين سيستم، اين است كه كمربند مياني در چه تراز ارتفاعي قرار بگيرد تا بيشترين اثر را داشته باشد. مورد ديگر اين است كه چه پارامتري بهينه شود تا موارد گوناگوني مانند دريفت حداكثر طبقات، نيروي اعضا، تغييرمكان طبقه آخر و موارد متعدد ديگري بتوانند بهينه شوند. در اين مقاله محل بهينه كمربند مياني در سازه فولادي با هسته بتني را بر اساس روش¬هاي عملكردي بررسي شده است. بر اساس نتايج به دست آمده براي سازه¬اي با يك كمربند مياني، براي حداقل شدن دريفت حداكثر سازه، بهينه¬ترين محل كمربند مياني درحدود 0.37 ارتفاع سازه از كف است. به علاوه محل بهينه كمربند بر اساس پريود اصلي سازه، تغيير مكان طبقه آخر و برش پايه هم به دست آمده است.