بهينه سازي استقرار در شبكه هاي حسگر بيسيم جهت دستيابي به اتصال و پوشش كامل

شبكه هاي حسگر بيسيم مجموعه اي از حسگرهاي متصل است كه در آن هر گره حسگر قادر به جمع آوري برخي از اطلاعات، پردازش، ذخيره سازي و در صورت لزوم ارتباط برقرار كردن آن از طريق حسگرهاي ديگر است تا زماني كه داده هاي جمع آوري شده به يك ايستگاه پايه (Sink) برسد كه در آن تصميمات لازم در نظر گرفته مي شود. يكي از جنبه هاي طراحي بسيار حياتي در شبكه هاي حسگر بيسيم، مسئله استقرار حسگر ها مي باشد. استقرار به دو قسمت استقرار تصادفي و استقرار قطعي(معين) تقسيم مي شود. استقرار مناسب بايد هر دو پوشش و اتصال را در نظر بگيرد. در اين پژوهش به مقايسه الگوهاي استقرار منظم شامل شش ضلعي، مربع، متوازي الاضلاع و مثلث متساوي الاضلاع جهت دستيابي به پوشش و اتصال پرداخته شده و در نهايت به مقايسه نتايج حاصل با نتايج بدست آمده از استقرار شبكه حسگر بيسيم توسط الگوريتم بهينه سازي فراابتكاري ژنتيك پرداخته و نتايج حاكي از آن است كه الگوريتم فراابتكاري ژنتيك به تعداد حسگرهاي كمتري براي استقرار با حفظ پوشش كامل و اتصال نياز دارد.