بررسي انواع بازداشت كننده هاي آلي پيريت در سيستم فلوتاسيون انتخابي

فلوتاسيون، مهم ترين و همه جانبه ترين روش كانه آرايي كه يك فرآيند انتخابي است و قادر به جدايش كاني خاص از كانه مختلط مي باشد. انتخابيت در فلوتاسيون امري مهم و ضروري است. پيريت، فراوان ترين و مهم ترين كاني سولفيدي آهن است كه انتخابيت فلوتاسيون را تحت تاثير قرار مي دهد. پيريت به عنوان كاني باطله مطرح بوده و معمولا با كاني هاي با ارزش مانند گالن، اسفالريت و كالكوپيريت همراه است كه مقابله با آن در فلوتاسيون انتخابي، يك مسئله مهم است؛ چون پيريت به علت آبراني بالا يا فعال شدن توسط يون هاي مس يا سرب ناشي از كاني هاي ديگر، به راحتي فلوته شده و به كنسانتره ي ساير كاني ها، انتقال مي يابد. حضور پيريت در كنسانتره ي ساير كاني ها، عيار كنسانتره كاهش داده و ارزش اقتصادي آن را پايين مي آورد. استفاده از بازداشت كننده ها براي بازداشت انتخابي پيريت و جلوگيري از ورود آن به كنسانتره فلوسيون، ضروري است. بازداشت كننده هاي پيريت در حالت كلي به سه دسته تقسيم مي شوند: بازداشت كننده هاي آلي پيريت، بازداشت كننده هاي غيرآلي (معدني) پيريت، ميكروارگانيسم ها در اين مطالعه، ضمن معرفي انواع بازداشت كننده هاي آلي پيريت، مكانيزم بازداشت پيريت توسط هر يك از اين بازداشت كننده ها، بررسي شده است. مهم ترين بازداشت كننده هاي آلي پيريت عبارتند از: پلي ساكاريدها (نشاسته، دكسترين، كربوكسي متيل سلولز (CMC)، كيتوزان)، كبراكو، ليگنين سولفونات، پلي آكريلاميدها (PAM)، دي-اتيلن تري آمين (DETA) و سديم گليسرين گزنتات (SGX). به طور كلي بازداشت پيريت در نتيجه ي حذف كلكتور يا يون فعال كننده از سطح پيريت، جلوگيري از جذب كلكتور يا يون فعال كننده در سطح پيريت يا تشكيل گونه هاي آبدوست در سطح پيريت رخ مي دهد.