جنبه هاي ريزساختاري در اتصالات جوش فولاد A387-Gr.11 به روش SMAW

ريزساختار فلز جوش تاثير بسيار زيادي بر خواص اتصال حاصل از فرايند جوشكاري دارد. در اين پژوهش تاثير شدت هاي مختلف ارتعاش الكترومغناطيسي بر ريزساختار فلز جوش و ناحيه ي فصل مشترك و منطقه ي تحت تاثير حرارت جوش فولاد A387-Gr.11 به روش جوشكاري قوس الكترود دستي (SMAW)، با الكترود E8018-B2 مورد بررسي قرار گرفته است. براي بررسي ريزساختار از ميكروسكوپ نوري استفاده شد. مشاهده شد كه ريزساختار فلز پايه شامل دانه هاي فريت چند وجهي و پرليت ظريف مي باشد. علاوه بر اين مقداري بينيت دانه‌اي نيز در ريزساختار يافت شده است كه بينيت دانه اي در فولادهاي كم آلياژ و حين سرد كردن پيوسته ايجاد مي گردد. در اثر افزايش شدت ميدان مغناطيسي، ساختار فلز جوش ريزدانه تر شده و ريزساختار از فريت مرزدانه‌اي و بينيت دانه‌اي در نمونه بدون لرزش به ريزساختار كاملاً بينيت دانه‌اي انتقال يافته است. كاهش ميزان جدايش عناصر آلياژي خصوصاً كربن و ايجاد تلاطم در حوضچه ي جوشكاري حاصل از لرزش، باعث ايجاد ريزساختار ريزدانه بعد از انجماد مي‌گردد؛ بررسي ريزساختار ناحيه فصل مشترك فلز جوش و پايه نشان داد كه در همه نمونه ها اين ناحيه داراي پيوستگي كامل بوده و رشد اپيتكسيال روي داده است ولي با اعمال لرزش الكترومغناطيس، دانه هاي فلز جوش در مجاورت مرز ذوب ريزتر شده اند. علاوه بر اين، بررسي ريزساختار ناحيه متاثر از حرارت مشخص كرد كه اين ناحيه به سه بخش اصلي درشت دانه، ريزدانه و ميان بحراني تقسيم شده است كه به ترتيب فاصله بيشتري با مرز ذوب دارند و به همين ترتيب نيز مقدار بينيت دانه اي در ريزساختار آن ها كاهش و فريت افزايش يافته است.