بررسي تاثير بكارگيري فرايندهاي نرماله سازي و تمپرينگ در بهبود خواص متالورژيكي و مكانيكي اتصال جوش غيرمشابه فولاد زنگ نزن 316 به فولاد تمپر شده A106

در اين تحقيق تاثير بكارگيري فرايندهاي نرماله سازي و تمپرينگ در بهبود خواص اتصال فولاد زنگ نزن 316 به فولاد تمپر شده A106 تحت بررسي قرار گرفته است. نتايج بررسي هاي ميكروسكوپي نشان مي دهد، با بكارگيري عمليات نرماله سازي، غلظت فريت دلتاي انجماد يافته در ناحيه فلزجوش كاسته، و سختي افزايش مي يابد. با اعمال فرايند تمپرينگ و افزايش دماي اين فرايند، به مرور فلزجوش تحت فرايند حساس سازي قرار گرفت. اين رويه دوباره منجر به افزايش غلظت فاز فريت دلتا و كاهش سختي اين ناحيه گرديد. نتايج آزمون ها ثابت كرد، در صورت عدم استفاده از فرايندهاي نرماله سازي و تمپرينگ، ريزساختار در ناحيه HAZ آلياژ A106 مملو از فاز ترد بينيت خواهد شد. حضور اين فاز در ناحيه مذكور منجر به افزايش چشمگير سختي نسبت به فلزپايه، و شكست زودرس در حين آزمون كشش گرديد. با اعمال فرايند نرماله سازي، فاز بينيت از ناحيه HAZ حذف گرديد و ريزساختار شامل فريت آلفا، پرليت و آستنيت باقيمانده شد. در اين مرحله سختي نمونه كاهش يافت. خواص كششي نمونه نرماله سازي شده نيز حاكي از كاهش استحكام و افزايش داكتيليته اين نمونه داشت. نتايج بررسي به كمك ميكروسكوپ الكتروني ثابت كرد، با افزايش دماي تمپرينگ به °C340 ريزساختار پرليت در ناحيه HAZ آلياژ A106 به صورت تمپرشده در خواهد آمد. روند مذكور منجر به كاهش سختي در كليه نواحي نمونه شد. نتايج آزمون كشش نيز نشان داد، در نتيجه ي كاهش سختي، استحكام نمونه تا اندازه اي كاهش مي يابد؛ ليكن داكتيليته به شكل چشمگيري افزايش خواهد يافت؛ بطوريكه استحكام تسليم، نهايي و داكتيليته نمونه به مقدار استاندارد خواهد رسيد.