تحليل ويژگي‌هاي مصالح و ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﻓﻨﯽ و اﻗﺘﺼﺎدي رويه‌هاي مركب (مطالعه موردي آزادراه كرج- قزوين)

روسازي مركب به روسازي اطلاق مي‌شود كه لايه آن از دو رويه از جنس بتن و آسفالت تشكيل‌شده باشد. بسته به اينكه لايه بتني بالاتر قرار گيرد يا لايه آسفالتي، نوع طراحي و اجراي روسازي مركب با كيفيت متفاوت خواهد بود ولي در متداول‌ترين نوع روسازي مركب لايه آسفالتي بالاتر از لايه بتني قرار مي‌گيرد. در اين حالت عموماً يك‌لايه روسازي آسفالتي باكيفيت روي روسازي بتني قديمي اجرا مي‌شود و هدف ارتقاي كيفيت سطح راه هست. اين بررسي در روسازي‌هاي مركب با اساس بتني و روكش بتن آسفالتي در حالتيكه دولايه به‌طور كامل به هم چسبيده‌اند صورت گرفته است. روسازي راه به دليل قدمت ديرينه‌اي كه در جهان و نيز در ايران دارد، همواره از ديرباز موردتوجه مهندسين بوده است. به‌تدريج و با شكل‌گيري قالب استاندارد براي روسازي‌هاي انعطاف‌پذير و صلب، لزوم تهيه برنامه‌هاي كامپيوتري و تحليل عددي روسازي‌ها جهت صرف زمان كمتر و بررسي دقيق‌تر كاملاً اجتناب‌ناپذير مي‌نمود. در اين پروژه سعي بر آن بوده است كه روسازي انعطاف‌پذير آسفالتي تحت اثر بارگذاري قائم در بالاي رويه مورد بررسي قرارگرفته و توسط تئوري الاستيسيته و فرض ساده كننده روش برميستر جهت مدل لايه‌اي، تئوري رياضي مربوط بسط داده‌شده و پايه‌هاي يك برنامه كامپيوتري بر اساس آن شكل‌گرفته است. در اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ به‌طور ﻣﻮردي ﺑﺮ اﺳﺎس اﻃﻼﻋﺎت ﻣﻮﺟﻮد ﺑﺮاي آزادراه كرج- قزوين ﯾﮏ روﺳﺎزي انعطاف‌پذير و ﯾﮏ روﺳﺎزي ﻣﺮﮐﺐ ﺑﻪ روش آﺷﺘﻮ ﻃﺮاﺣﯽ ﮔﺮدﯾﺪه اﺳﺖ و ﻫﺰﯾﻨﻪ اﺣﺪاث و ﺗﺮﻣﯿﻢ و ﻧﮕﻬﺪاري و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻣﺸﺨﺼﺎت ﻓﻨﯽ آن‌ها ﻣﻮرد ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ قرارگرفته‌اند. ﻧﺸﺎن داده مي‌شود ﮐﻪ ﻫﺰﯾﻨﻪ اﺣﺪاث روﺳﺎزي ﻣﺮﮐﺐ ﻣﺘﺸﮑﻞ از اﺳﺎس ﺑﺘﻨﯽ، روﯾﻪ آﺳﻔﺎﻟﺘﯽ و زيراساس ﺷﻦ و ماسه‌اي ﺑﯿﺸﺘﺮ از روﺳﺎزي انعطاف‌پذير ﻣﻌﻤﻮل اﺳﺖ اﻣﺎ در ﮐﻞ دوره بهره‌برداري ﮐﻪ 50 ﺳﺎل در ﻧﻈﺮ گرفته‌شده اﺳﺖ اﯾﻦ اﺧﺘﻼف ﮐﻢ ﺷﺪه و ﺣﺘﯽ ﻫﺰﯾﻨﻪ ﮐﻞ روﺳﺎزي ﻣﺮﮐﺐ از روﺳﺎزي انعطاف‌پذير ﮐﻤﺘﺮ ﻫﻢ مي‌شود.