بررسي تاثير سيستم هاي آبياري و معرف محرك هاي رشد بر راندومان مصرف آب بر اجزاي رويشي نهال صنوبرPopolus alba

درخت صنوبر داراي اهميت ويژه اي از لحاظ توليد نهال در استان آذربايجان غربي مي باشد. با توجه به كمبود آب وخشكسالي استفاده از محرك هاي مختلف رويشي و ريشه زايي ورژيم هاي مختلف نياز آبي در توليد نهال انجام شد. اين طرح درسال زراعي 1396 در زمين زراعي مركز تحقيقات و آموزش كشاورزي و منابع طبيعي آذربايجان غربي اجرا شد. در اين تحقيق، مقايسه چهار تيمار رژيم هاي آبياري (آبياري سنتي با آبياري كامل 100% نياز آبي و آبياري تيپ با تأمين آب( 100%،75% و50%) نيازآبي به عنوان تيمار اصلي و دو تيمارهاي هورموني(تيمار گذاشتن نوك نهال به هورمون اكسين IBA1500ميلي گرم درليتر، تيمار گذاشتن نوك نهال به هورمون اسيدايندول بوتيريكNAA 100ميلي گرم درليتر) به مدت يك دقيقه و تيمار شاهد كه به عنوان عامل فرعي درقالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي درچهارتكرارانجام گرفت. اندازه گيري آب با كنتور حجمي آبياري شد. مقدارآب داده شده به آبياري سطحي1087 مترمكعب در هكتار و همچنين در بقيه تيمارهاي كه شامل آبياري تيپ نواري، 100%، 75% و50% نيازآبي به ترتيب مقدار 9240، 6930 و 4620 مترمكعب در هكتار بود. نتايج حاصل ازتجزيه واريانس ميانگين داده ها در نرم افزارSAS نشان داد كه تأثيررژيم هاي آبياري و هورمون رشد در صفات اندازه گيري شده شامل بهره وري آب در توليد نهال از لحاظ آماري در سطح احتمال يك درصد معني دار بود. درصفات اندازه گيري شاخص برگ و بهره وري آب در تكرار معني دار نبوده و همچنين شاخص برگ واندازه قطر برابرسينه در تيمارهورمون رشد و اثرمتقابل آبياري و هورمون رشداحتمال يك درصد معني دار نبود.تمام صفات اندازه گيري شده در تيمار آبياريدر سطح احتمال يك درصد معني دار بود. ارتفاع نهال هاي صنوبردرتمام تيمارها از 170 سانتيمتر بيشتر بود و قابليت انتقال به مناطق مختلف را دارد. ميتوان با حداقل مصرف آب امكان توليد نهال و انتقال آن براي كاشت، توسعه كشت صنوبر، جنگلداري، توليد چوب و اشتغال زايي ايجاد كرد.