تبيين نقش كارآفريني كشاورزي درتحقق سياست هاي اقتصاد مقاومتي (مطالعه موردي: بخش جلگه استان اصفهان)

پژوهش حاضر، به منظور شناخت زمينه هاي اشتغالزايي و فعاليت هايي كه مي تواند در راستاي كارآفريني و تحقق سياست هاي اقتصاد مقاومتي موثر واقع گردد، انجام شد. لذا با توجه به نقش و اهميت كشاورزي در اقتصاد خانوارها و نيز توسعه روستايي منطقه مورد مطالعه در بخش جلگه استان اصفهان، اين پژوهش به بررسي و تبيين كارآفريني كشاورزي در تحقق سياست هاي مذكور مي‎پردازد. روش مطالعه در اين تحقيق توصيفي _ تحليلي بوده، و جهت گردآوري داده‎ها از طريق مطالعات ميداني، اجراي پرسشنامه و همچنين مطالعات كتابخانه اي بهره گرفته شد. جامعه آماري پژوهش دربرگيرنده 21252 نفر از جمعيت روستايي در 7078 خانوار است كه 380 خانوار از آن بر اساس روش نمونه گيري كوكران به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت تجزيه و تحليل داده‎هاي گردآوري شده از نرم افزار spss استفاده شد. نتايج اين پژوهش نشان داد كه از بين عوامل مورد بررسي جهت ايجاد مشاغل جديد در روستاهاي منطقه مورد بررسي به منظور كارآفريني در راستاي سياست هاي اقتصاد مقاومتي، پرورش دام و طيور، پرورش آبزيان و نيز پرورش قارچ گزينه‎هاي مناسب‎تري مي‎باشند. همچنين مشخص شد كه ارتقاء مهارت و خلاقيت افراد، سرمايه گذاري مستقيم و غير مستقيم دولت، و امكان بسته بندي محصولات كشاورزي از عوامل موثر در اشتغال‌زايي منطقه هستند. لذا با پياده سازي و تحقق فرصت هاي بي بديلي همچون عدم وابستگي اقتصادي، افزايش توليد ملي، تكيه برخودباوري ملي مي توان به تحول اقتصادي و ارائه يك اقتصاد الگو دست يافت. از اين‎رو، كارآفريني كشاورزي مي‎تواند به عنوان يك راهكار به منظور بهره برداري مطلوب از منابع موجود جهت دستيابي به توسعه پايدار و تحقق سياست هاي اقتصاد مقاومتي مطرح گردد.