كاربرد گياهان زينتي در پالايشگري خاكهاي آلوده به سرب

آلودگي خاك به وسيله فلزات سنگين رويدادي شايع است كه در نتيجه فعاليت هاي انساني ،كشاورزي و صنعتي به وجود مي آيد. در ميان فلزات سنگين، سرب پتانسيل آلوده كننده تري دارد و به آساني در خاك انباشته و تهنشين مي شود. اگرچه كه سرب عنصري ضروري براي گياه نيست اما به آساني توسط گياه جذب و در قسمت هاي مختلف آن انباشته مي شود. جذب سرب در گياهان به وسيله PH، اندازه ذرات خاك، ظرفيت تبادل كاتيوني، سطح ريشه و ديگر پارامتر هاي فيزيكي و شيميايي تنظيم مي شود. مسموميت سرب موجب عوارضي مانند كاهش رشد، كلروز و سياه شدن سيستم ريشه اي، جلوگيري از فتوسنتز، بر هم زدن تغذيه معدني و تعادل آب، تغيير در وضعيت هورموني و اثرات منفي بر ساختمان و نفوذپذيري غشا مي گردد. اين مقاله به بررسي اثرات مختلف مورفولوژيكي، فيزيولوژيكي و بيوشيميايي سميت سرب و همچنين توانايي گياهان براي سم زدايي و ايجاد تحمل به سرب و استفاده از گياهان زينتي براي گياه پالايي مي پردازد. تحمل گياهان به سرب با ظرفيت گياهان براي محدود كردن سرب به ديواره سلولي و فعال شدن سيستم هاي دفاعي آنتي اكسيداني مرتبط است. برخي از گياهان زينتي به واسطه ي دارا بودن تعداد و تنوع گياهي زياد و تحمل غلظت هاي بالاي آلاينده ها و قابليت رشد در خاك ها و محيط هاي آلوده از پتانسيل بالايي براي گياه پالايي انواع آلاينده ها و احياء محيط هاي آلوده برخوردارند.