تنش‌هاي آّبي و تعيين استراتژي الگوي كشت در مناطق روستايي (مورد مطالعه: روستاي ازميغان، شهرستان طبس)

تنش هاي آّبي در مناطق روستايي امروزه به يك بحران اقتصادي و اجتماعي تبديل شده است. آب سرمايه اصيل براي نوسعه كشاورزي در روستا است. كشاورزي از مهمترين فعاليت ها و بخش‌هاي اقتصادي جهان با ايجاد اشتغال و درآمد كافي براي روستائيان نقش مهمي در رسيدن به توسعه پايدار روستايي برعهده دارد. با توجه به اينكه خشكي و خشكسالي از ويژگي‌هاي اجتناب ناپذير و زيان‌بار اقليمي كشور مي‌باشد، بايد با توجه به تنوعات اقليمي و شرايط محيطي هر منطقه محصولاتي براي كشت انتخاب شود كه توسعه اقتصادي آن را در پي داشته باشد. روش تحقيق در اين پژوهش بر اساس ماهيت، توصيفي و تحليلي و ازلحاظ دستيابي به حقايق از نوع تحقيقات توصيفي-پيمايشي و از لحاظ هدف كاربردي مي‌باشد. ابزار تحقيق، پرسشنامه با هدف واكاوي تاثير تنش آبي بر كشاورزي و انتخاب كشت هاي جايگزين براي تطابق با شرايط جديد انجام گرفته است. نتيجه‌گيري كلي تحقيق از تأثيرگذاري بحران آب بر تغيير الگوي كشت در ابعاد تاثير بحران آب بر منطقه، راهكارهاي مديريتي در كاهش استفاده از آب زيرزميني، تاثير بحران آب بر شاخص‌هاي اقتصادي، تاثير بحران آب بر شاخص‌هاي اجتماعي، اقدامات كشاورزان در زمان بحران آب اشاره دارد و اين تأثيرگذاري جز در بعد اقتصادي در بقيه موارد به‌صورت مثبت و زياد مي‌باشد و در پايان پيشنهاداتي نظير: پوشش گياهي مناسب با اقليم منطقه(خشك)، جلوگيري از توسعه نامناسب اراضي كشاورزي، ايجاد تعاوني‌هاي خرد اعتباري، ايجاد انگيزه در جوانان با توجه به ايجاد مشاغل جديد در بخش‌هاي خدماتي، صنايع تكميلي و ... در راستاي نتايج تحقيق بيان شد.