معماري ميان افزا راهكاري در زيست پذيري و ارتقاء كيفيت بافت تاريخي

An infill design architecture for seamless accessibility and the quality of historical texture

سيري گذرا بر سيماي شهرهاي تاريخي ايران، بافت هاي قديمي باارزشي را به نمايش مي گذارد كه همگي در گذشتة نه چندان دور از تحرّك و نشاط و سرزندگي مطلوبي برخوردار بوده اند. امروزه به دلايل گوناگون بافت هاي فرسودۀ شهري ما خالي از حضور و فعاليت مردم شده است؛ اين در حالي است كه اگر اين بافت ها داراي فضاهاي امن و مطلوب و سرزنده باشند و در آ نها تفريح سالم و شادابي به گونه اي سازمان يافته و مطابق با ارزش هاي جامعه ميسر گردد. ساماندهي شهرها و بافت هاي تاريخي به دو دليل، يكي احترام به مواريث گذشتگان و ديگري رفع تنگناهاي ناشي از مشكلات فرسودگي داراي اهميت است. كم توجهي به برنامه هاي ساماندهي و احياي بافت هاي تاريخي فرسوده در طول ساليان متمادي سبب شده است تا آن ها سرزندگي و كارايي و فعاليت پيشين خود را از دست بدهند زيست پذيري يكي از بزرگترين ايده هاي برنامه ريزي شهري در دوران معاصر است ايجاد زيست پذيري در ميان شهرهاي جهان سوم مسئله نگران كننده است كه عدم توجه به اين مسئله سبب افول سرزندگي و زيست پذيري و در نهايت فرسودگي بافت شده است. از اين رو، توجه به كيفيت زندگي، شرايط، امكانات و نيازهاي ساكنان شهرها، مسئله اي حياتي است.در نهايت جهت ايجاد ارتقاء كيفيت و توانمندسازى در بافت هاى تاريخي و فرسوده شهري و عوامل تأثيرگذار بر تحريك توسعه اينگونه بافت ها راهكار ميان افزا در چارچوب بهسازى و نوسازى را مي توان ارائه نمود

A brief glance at the city view of Iranian historical cities shows valuable ancient textures, all of which were enjoying appropriate liveliness, mobility and hilarity no longer ago. Today, our urban worn out textures are abandoned due to different reasons. This is while, if the textures enjoy safe, appropriate and lively spaces , organized joy and healthy recreations compatible with the society’s values will take place in them. Organizing cities and historical textures is of great importance for two reasons: one is respecting the elders’ heritages and the other one is obviating limits caused by urban texture decay. Inattention to organizing and restoring worn out historical textures plans during several years have caused them to lose their liveliness, efficiency and former activity. Livability is one of the greatest urban planning ideas in the contemporary period. Livability creation among cities of developing countries is a concerning issue and paying less attention to the issue causes liveliness and livability cadence and texture decay, consequently. Hence, paying attention to life quality, conditions, equipments and the urban residents’ needs are vital issues. Finally, infill solution is presented in the framework of renovation and improvement for promotion of quality and empowerment of historical and worn urban textures along with influential factors of developing such textures.