بازشناسي مفهوم ادراك فضا از ديدگاه معماري و شهرسازي دوران تجدد (مدرنيسم) و نقش آن بر ساختار فضاهاي معماري و شهري

Recognition of the concept of space perception from the point of view of architecture and urbanism of modernity (modernism) and its role on the architecture of urban and architectural spaces

آنچه بدنبال آن در اين مقاله هستيم، بازشناسي مفهوم ادراك فضا از ديدگاه معماري و شهرسازي دوران تجدد (مدرنيسم) و نقش آن بر ساختار فضاهاي معماري و شهري است. تغييرات حاصل شده در ادراك فضا و يافتن جايگاه انسان در ميان آن در قرن بيستم، دستاوردهايي در حوزه فرم و عملكرد را نيز در پي داشته است. دستاوردهايي كه به آزادسازي و پيوستگي فضا، از بين رفتن مركز نمادين، به همراه رويكردي انتزاعي به فرم بوده است. روشن ترين راهبر، پنج اصل لوكوربوزيه، معمار و شهرساز فقيد مدرن، است كه درك فضا را در دنيايي خارج از گذشته دنبال مي كند. انسان قرن بيستم، با همه نيازهايش و با همه تعلقاتش به فضاي زندگي، جهان بيني متفاوتي را در شهر و معماري آن دنبال مي كند كه آغازگر تعريفي جديد از فضا، بر اساس عقل و علم و شك انديشي است. نيازي كه منجر به درك بعد زمان، به عنوان بعد چهارم معماري و شهرسازي شد. حاصل اين پژوهش با راهبرد توصيفي- تحليلي بوده و با بررسي محتواي برخي از منابع مرتبط با موضوع تحقيق از طريق جستجو در اسناد كتابخانه‏اي و پايگاه‏هاي اينترنتي به‌دست‌آمده است.

What we are looking for in this article is the recognition of the concept of space perception from the point of view of architecture and urbanism of modernity (modernism) and its role on the architecture of urban and architectural spaces. Changes in the perception of space and the finding of human standing among them in the twentieth century have also resulted in accomplishments in the field of form and function. The achievements that led to the liberation and continuity of space, the destruction of the symbolic center, and the abstract approach to form. The most obvious leader, the five principles of Le Corbusier, a modern architect and urban planner, are pursuing space perception in a world outside of the past. The man of the twentieth century, with all his needs and with all his attachments to the living space, follows a different worldview in the city and its architecture, which initiates a new definition of space, based on reason and science and skepticism. The need for understanding the dimension of time, as the fourth dimension of architecture and urbanization. The result of this research is descriptive-analytic strategy and by reviewing the content of some of the resources related to the subject of research through search in library documents and Internet sites.