تاثير ساختار مالي بر قيمت سهام در شركتهاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

بحث روشهاي تأمين مالي به چگونگي تركيب منابع تأمين مالي شركت، از قبيل بدهي‌هاي كوتاه‌مدت، اوراق قرضه، بدهي بلندمدت، سهام ممتاز و سهام عادي اشاره دارد. برخي شركت‌ها هيچ برنامه از پيش تعيين شده اي را براي ساختار سرمايه خود در نظر نمي گيرند و تنها به تناسب تصميمات مالي اتخاذ شده توسط مديريت مالي، بدون هيچ گونه برنامه ريزي مشخصي اقدام به تغيير ساختار سرمايه‌ شركت مي‌كنند. تحقيق حاضر به بررسي رابطه بين ساختار مالي و رشد قيمت سهام طي سالهاي 1390 تا 1394 در شركتهاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران پرداخته شده است كه در اين راستا ساختار مالي (استقراض بانكي كوتاه مدت، استقراض بانكي بلند مدت، افزايش سرمايه با روش انتشار سهام و افزايش سرمايه با روش سود سهمي) به عنوان متغيرهاي مستقل و رشد قيمت سهام به عنوان متغير وابسته مي باشند. اندازه شركت و اهرم مالي نيز به عنوان متغير كنترل مي باشد. روش گردآوري اطلاعات كتابخانه اي و اسناد حاوي صورتهاي مالي مي باشد. روش تجزيه و تحليل داده ها نيز از روش همبستگي و آزمون رگرسيون چندگانه صورت گرفت. نتايج تحقيق نشان داد كه ساختار مالي با رشد قيمت سهام رابطه معناداري دارند و ارتباط بين استقراض بانكي كوتاه مدت با رشد قيمت سهام مستقيم و ضعيف است و ارتباط بين استقراض بانكي بلند مدت با رشد قيمت سهام مستقيم و قوي مي باشد. افزايش سرمايه با روش انتشار سهام با رشد قيمت سهام رابطه اي معكوس و ضعيف دارد و ارتباط بين افزايش سرمايه با روش سود سهمي با رشد قيمت سهام معكوس و قوي مي باشد. نتايج مربوط به متغيرهاي كنترلي نشان داد بين اندازه شركت با رشد قيمت سهام رابطه اي مستقيم و معنادار وجود دارد و بين اهرم مالي با رشد قيمت سهام رابطه اي معكوس و معنادار وجود دارد.