روند تحولات سلسله مراتب شهري در استان هاي مرزي ايران طي سال هاي 1390-1365 ( مطالعه موردي: استان سيستان و بلوچستان )

امروزه یكی از موثرترین راه ها جهت دست یابی به چگونگی توزیع وضعیت جمعیت شهری، بررسی سلسله مراتب شهری می باشد. كه از این طریق با دست یابی به نتایج مورد نظر می توان در مدیریت فضایی بهتر شهری استفاده كرد و در این تحقیق هم ما به دنبال دست یابی به تحولات سلسله مراتب شهری در بین شهر های استان سیستان وبلوچستان در طی سال های ۱۳۸۵-۱۳۷۵-۱۳۶۵ و ۱۳۹۰ با استفاده از شاخص های نخست شهری، دوشهری، چهار شهری، چهار شهر مهتا، موم او و الوصابی، رتبه - - اندازه و رتبه - - اندازه تعدیل یافته هستیم، تا از این طریق به وضعیت نخست شهری در شهر های این استان دست پیدا بكنیم. روش تحقیق به كار رفته شده هم توصیفی - تحلیلی می باشد كه بر مبنای مولفه های جمعیتی و به كار گیری مدل های كمی انجام شده است و روش جمع آوری اطلاعات روش كتابخانه ای بوده است. و یافته های پژوهش هم نشان می دهد كه ما در شهر های استان سیستان و بلوچستان در طی همه سال های ۱۳۶۵-۱۳۸۵-۱۳۷۵ و ۱۳۹۰ بر اساس شاخص های نخست شهری، دو شهری، چهار شهری، چهار شهر مهتا، موما و و الوصابی دارای تسلط شدید نخست شهری را دارا هستیم و بر اساس شاخص رتبه - - اندازه نتایج به دست امده نشان از اختلاف زیاد جمعیت شهر اول با شهر های دیگر را نشان می دهد.