كارايي درمان فراشناختي بر فرانگراني و راهبردهاي كنترل تفكر در بيماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگير: يك مطالعه بررسي موارد در فرهنگ ايران

Efficacy of Metacognitive Therapy in Metaworry and Thought Control Strategies in Patients with Generalized Anxiety Disorder: A Case Series in the Iranian Culture

اختلال اضطراب فراگير اختلالي مزمن است كه با نگراني گسترده، مفرط و كنترل ناپذير مشخص مي شود. پژوهش حاضر با هدف بررسي كارايي مداخله فراشناختي بر فرانگراني و راهبردهاي كنترل تفكر در نمونه اي از افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگير در فرهنگ ايران انجام شد. مطالعه حاضر، در قالب يك طرح تجربي تك موردي از نوع خط پايه چندگانه اجرا شد. 5 بيمار مبتلا به اختلال اضطراب فراگير بر مبناي مصاحبه باليني ساختاريافته براي اختلال هاي محور يك DSM-IVبه روش نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند. شركت كنندگان در مرحله پيش آزمون، آخرين جلسه درمان و 6 ماه پس از دوره درمان با استفاده از پرسشنامه كنترل فكر (TCQ) و پرسشنامه افكار اضطرابي (AnTI) مورد ارزيابي قرار گرفتند. جهت تحليل داده ها از روش تحليل نموداري و ترسيمي استفاده شد. پس از جلسات درمان، نمرات آزمودني ها در هر دو مقياس AnTI و TCQ به طور معناداري در مقايسه با مرحله پيش از درمان كاهش نشان دادند. به عبارت ديگر، براساس نتايج به دست آمده، تاثير درمان فراشناختي بر آماج هاي درمان در نمونه اين مطالعه معنادار بود. نتايج پژوهش حاضر نشان دهنده كارايي درمان فراشناختي در بهبود فرانگراني و راهبردهاي كنترل تفكر افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگير در فرهنگي متفاوت با فرهنگي است كه اين رويكرد درماني در آن مطرح شده و مورد ارزيابي قرار گرفته است.