مقايسه اثربخشي درمان بين فردي و درمان شناختي-رفتاري بر كيفيت زندگي بيماران مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعي در ايران

Comparison of interpersonal therapy and cognitive behavior therapy for quality of life in Iranian people with social anxiety disorder

مقدمه: هدف از اين پژوهش مقايسه اثربخشي درمان شناختي-رفتاري (CBT) و درمان بين فردي (IPT) در بهبود كيفيت زندگي بيماران مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعي مي باشد. روش: اين مطالعه از نوع طرح هاي پيش آزمون-پس آزمون دوگروهي است كه در آن از بين دانشجويان دختر مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعي، نمونه اي40 نفره، انتخاب شدند و به صورت تصادفي به دو گروه CBT و IPT اختصاص داده شدند. جلسات درماني در قالب گروه هاي 10 نفره و در طول 12 هفته برگزار گرديد. ابزارهاي مورد استفاده در اين مطالعه شامل پرسشنامه هراس اجتماعي(SPIN)، فرم كوتاه پرسشنامه كيفيت زندگي (SF-36) و مصاحبه تشخيصي روانپزشكي مبتني بر (SCID) DSM- IV بود. داده هاي به دست آمده با روش آماري تحليل كوواريانس چند متغيره مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: تحليل داده ها مشخص كرد كه بين اثربخشي درمان شناختي-رفتاري و درمان بين فردي در كاهش نشانه هاي اختلال اضطراب اجتماعي تفاوت معناداري وجود دارد، به طوري كه اثربخشي IPT در كاهش نشانه هاي هراس اجتماعي بيش تر از CBT مي باشد (P=0/002)، نتايج همچنين حاكي از آن بود كه از لحاظ اثربخشي دو روش درماني CBT و IPT در بهبود و ارتقاي اكثر جنبه هاي كيفيت زندگي جز خرده مقياس عملكرد اجتماعي (P=0/04) تفاوت معناداري وجود ندارد. نتيجه گيري: يافته هاي مطالعه حاضر نشان داد كه با وجود آنكه درمان بين فردي در كاهش نشانه هاي اضطراب اجتماعي موثرتر از درمان شناختي رفتاري است، با اين حال در اغلب خرد مقياس هاي كفيت زندگي بيماران مبتلا به اضطراب اجتماعي جز خرده مقياس عملكرد اجتماعي در ميزان اثربخشي اين دو روش درمانگري تفاوت معناداري وجود ندارد، لكن با توجه به ضعيف تر بودن CBT نسبت به IPT در زمينه خرده مقياس عملكرد اجتماعي مي توان درمان بين فردي را براي بهبود بيماران ايراني مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعي در اولويت انتخاب درمانگر قرار داد.