بررسي نقش خودشيفتگي و دشواري در تنظيم هيجان در بروز پرخاشگري نوجوانان در فرهنگ ايراني - اسلامي

Examining the Role of Narcissism and Difficulties in Emotion Regulation in the Outbreak of Aggression in the Youths in the Islamic-Iranian Culture

پژوهش هاي محققان درباره پرخاشگري نوجوانان در دهه هاي اخير نشان داده است ، كه يك عامل به تنهايي تعيين كننده رفتار پرخاشگري در افراد نمي باشد. با توجه به اينكه پرخاشگري در فرهنگ ايراني – اسلامي امري ناپسند شمرده مي شود، از اين رو هدف اين پژوهش بررسي نقش خودشيفتگي و دشواري در تنظيم هيجان در بروز پرخاشگري نوجوانان بود. نمونه اين پژوهش شامل 174 نفر از دانش آموزان مقطع متوسطه دوره اول شهر شيراز بود كه به روش نمونه گيري خوشه‌اي مرحله‌اي انتخاب شدند. تحقيق حاضر تحقيقي از نوع توصيفي همبستگي است. ابزارهاي اندازه گيري شامل پرسشنامه شخصيت خودشيفته آدامز (NPI) با 16 ماده، مقياس دشواري در تنظيم هيجاني گراتز و روئمر داراي 36(DERS) آيتم و پرسشنامه پرخاشگري باس و پري (AQ) با 29 ماده بوده است. براي تحليل آماري از روش‌هاي همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه همزمان استفاده شد. نتايج اين پژوهش حاكي از آن بود كه پرخاشگري با متغيرهاي خودشيفتگي و دشواري در تنظيم هيجان رابطه ي مثبت و معنادار دارد. بعلاوه نتايج رگرسيون همزمان نشان داد كه مولفه ي دشواري در كنترل تكانه (دشواري در تنظيم هيجان) و خودشيفتگي قادر به پيش بيني پرخاشگري بودند. اين يافته ها لزوم توجه به متغيرهاي خودشيفتگي و دشواري در تنظيم هيجان در بروز پرخاشگري را مورد تاييد و تاكيد قرار مي دهد.