بررسي نقش عمل به باورهاي ديني در پيش بيني خودكارآمدي و اميد به زندگي زنان مطلقه در بافت فرهنگي شهر ورامين

Evaluating the Role of Religious Beliefs in the Prediction of Self-efficacy and Life Expectancy in the Divorced Women in the Cultural Context of Varamin City, Iran

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسي نقش عمل به باورهاي ديني در پيش بيني خودكارآمدي و اميد به زندگي زنان مطلقه در بافت فرهنگي و مذهبي شهر ورامين مي‌باشد. طرح پژوهش حاضر با توجه به موضوع، اهداف و فرضيه-هاي مورد نظر، توصيفي و از نوع همبستگي است. جامعه آماري كليه زنان مطلقه شهر كرج در سه ماهه اول 1394 بود كه به مركز مشاوره طلاق دادگاه خانواده شهر كرج مراجعه نموده اند كه تعداد آنها پس از استعلام از دادگاه خانواده اين شهر تقريباً برابر با 1000 نفر بوده است كه از اين بين 278 نفر با روش نمونه گيري داوطلبانه در دسترس انتخاب شده و آزمون اميد به زندگي ميلر، مقياس خودكارآمدي عمومي‌شرر و پرسش‌نامه معبد پاسخ دادند. داده هاي جمع آوري شده به وسيله آزمون همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج پژوهش نشان داد باورهاي مذهبي (001/ 0 p)، رفتار مذهبي جمعي (05 /0 p)، رفتار عملي (001/ 0 p) و رفتار ديني (05 /0 p) با خودكارآمدي رابطه مثبت و معناداري دارند. همچنين 1/ 8 درصد از واريانس خودكارآمدي را رفتار عملي ، رفتار مذهبي جمعي و رفتار ديني پيش بيني نمودند. همين طور باورهاي مذهبي (001/ 0 p)، رفتار مذهبي شخصي (01/ 0 p)، رفتار مذهبي جمعي (01/ 0 p) و رفتار عملي (001 /0 p) با اميد به زندگي رابطه مثبت و معناداري دارد و 9 /16 درصد از واريانس اميد به زندگي را رفتار عملي، رفتار مذهبي شخصي و رفتار مذهبي جمعي پيش بيني نمود. بدين ترتيب مي‌توان نتيجه گرفت كه عمل به باورهاي ديني توان پيش بيني خودكارآمدي و اميد به زندگي زنان مطلقه در بافت فرهنگي شهر ورامين را دارد.