نقش فرهنگ در شكل گيري سبك هاي تغذيه اي كودكان

The role of culture in shaping children s feeding styles

خوردن يك عامل مهم روان شناختي محسوب مي شود به طوري كه بخش قابل توجهي از ارتباط بين كودك و مادر از طريق خوردن شكل مي گيرد و بر اساس برخي نظريه هاي روان شناختي كيفيت روابط بين كودك و مادر، تأثير به سزايي در مشكلات سلامت روان دارد. در حين شكل دهي الگوهاي خوردن كودك، بسياري از ويژگي ها مانند داشتن آزادي عمل، وابستگي، مسئوليت پذيري و ... شكل مي گيرد. به همين دليل سبك هاي تغذيه اي داراي اهميت زيادي هستند. سبك هاي تغذيه اي زير مجموعه اي از سبك هاي فرزندپروري هستند و به خواسته ها و پاسخ هاي مربوط به بافت تغذيه اي و اينكه والدين چگونه با كودكشان در مورد تغذيه تعامل دارند، اشاره مي كنند. اين سبك ها به دو دسته پاسخ گو و غيرپاسخ گو تقسيم مي شوند. سبك تغذيه اي پاسخ گو كودك را قادر مي سازد نيازهايش را با مراقبش در ميان بگذارد و يك پيشرفت موفقيت آميز در تغذيه شدن مستقل داشته باشد اما بافت تغذيه اي غير پاسخ گو با كمبود ارتباط متقابل بين كودك و مراقب مشخص ميشود. تغذيه شدن كودكان ابتدا به وسيله نشانه هاي گرسنگي دروني و مهارت حركتي دهاني صورت مي گيرد اما بعدها به وسيله خلق و خو و سبك تغذيه اي والدين تنظيم مي شود. وقتي كودكان شروع به رشد مي كنند، مي توانند به غذاهاي خانوادگي منتقل شوند و در تنظيم نشانه هاي سيري و گرسنگي، الگوهاي فرهنگي و خانوادگي را بازنويسي كنند. اين سبك ها، الگوهاي خوردن كودكان و ترجيحات غذايي آنها را تحت تأثير قرار مي دهد و از اين طريق بر وزن آنها اثر مي گذارد. در سبك تغذيه اي كه مادر اتخاذ مي كند قوميت و عوامل فرهنگي نقش مهمي را ايفا مي كنند به طوري كه در كشورهاي مختلف باورهاي فرهنگي متفاوتي در مورد وزن و نحوه تغذيه كردن كودك وجود دارد. اين مقاله به مقايسه سبك هاي تغذيه اي در فرهنگهاي مختلف مي پردازد.