مباني و دلالت هاي تربيت اخلاقيِ متناسب با فرهنگ ايراني- اسلامي با تكيه برآموزه هاي اسلامي و فلسفي

Catechism and Guidance of Ethical Training Proportional to the Islamic-Iranian Culture with Reliance on the Philosophical and Islamic Doctrines

اصول تربيت اخلاقي، در هر نظام‌ آموزشي و پرورشي، امري مهم و غير قابل انكار است و در هر جامعه اي تعريف متناسب با فرهنگ خود را دارد. از اين جهت، اساس اخلاق و تربيت اخلاقي، يكي از اَركان فرهنگ در جوامع بشري محسوب مي شود. قابل ذكر است كه اين موضوع از ديرباز در فرهنگ اسلامي از جايگاه ويژه اي برخوردار بوده، و امروزه نيز در بسياري از كشورها مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. در اين راستا، هدف از پژوهش حاضر اين است كه با مطالعه محتواي راهبردي آموزه هاي اسلامي (شامل: آيات، روايات و احاديث)، در كنار مطالعهِ نظريه ها و الگوهاي فلسفي، برنامه اي متناسب با فرهنگ ايراني- اسلامي در زمينه تربيت اخلاقي پيشنهاد مي دهد، كه در اين تحقيق، فراگيران (دانش آموزان، اوليا و مربيان، دبيران) در كشف، بازيابي و بازآفريني هنجارهاي اجتماعي و پذيرش متعهدانه اين هنجارها، نقش اصلي را ايفا مي كنند. اين پژوهش از نوع تحقيقات كيفي مي-باشد، كه مطالعه آن به روش تحليلي- توصيفي صورت گرفته است. نتايج و يافته هاي حاصله، نشان مي دهد كه رويكرد متعادل اسلامي (مؤلفه هاي پنج گانه رشد اخلاقي، اصل فعاليت، تلاش ذهني و عملي فراگيران در حوزه علوم تربيتي) مرجع مناسبي براي پاسخگويي به تربيت اخلاقي متناسب با فرهنگ ايراني- اسلامي مي باشد.

Principles of ethical training are inherent to every educational system, which are defined in accordance with the culture of different communities. Therefore, morals and ethical training are the foundations of culture in the human society. This issue has long been a major concern among the scholars of Islamic cultures, while it has recently attracted the attention of modern researchers in numerous countries. The present study aimed to evaluate the strategic contents of Islamic doctrines (signs, narratives and traditions), as well as the philosophical models, to offer a schedule for ethical training proportional to the Islamic-Iranian culture. In this regard, the main responsibility lies upon the students, parents, educators, and secretaries for the detection, recovery and recreation of social manners and their acceptance by the community. Research methodology was qualitative, analytic and descriptive. According to the obtained results, an equable Islamic approach (i.e., quintuple points of ethical maturity, mental and practical efforts of students in educational domains) is good authority to address ethical training matters in the Islamic-Iranian cultures.