اثربخشي بازي درماني در كاهش پرخاشگري بدني و كودكان 8 تا 12 سال

Effectiveness of Play Therapy in Reducing Physical Aggression in Children Aged 8-12 Years

بروز رفتارهاي پرخاشگرانه در كودكان و فرهنگ رفتاري والدين و محيط ها و مشاهده آسيب هاي وارده از اين رفتار و بررسي مشكلات روانشناختي واختلالات رفتاري كودكان از جمله موارد مطرح شده در حوزه روانشناسي كودك مي باشد. اختلالات اخلالگر، كنترل تكانه و سلوك، اختلالاتي را شامل مي شوند كه مشكلاتي را در زمينه خويشتنداري هيجانات و رفتارها شامل مي شوند. بنابراين با توجه به اهميت بررسي واكنش هاي هيجاني خصوصاً خشم و پرخاشگري در كودكان و بررسي فرهنگ خانواده ها و محيط ها و تأثير اين موارد در بهبود روابط اجتماعي، تحصيلي، خانوادگي و كاهش اختلالات رفتاري، همچنين اثربخشي بازي درماني بر روي اين عوامل، پژوهش در اين زمينه ضروري به نظر مي رسد. پژوهش حاضر به منظور اثربخشي بازي درماني بر كاهش پرخاشگري بدني در كودكان صورت گرفته است. روش پژوهش حاضر از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون – پس آزمون با گروه كنترل مي باشد. جامعه آماري مورد نظركليه دانش آموزان دبستاني شهر شاهرود بوده كه از بين آنها 3 دبستان به صورت نمونه گيري در دسترس هدفمند انتخاب شدند و از بين آنها 26 دانش آموز به صورت تصادفي انتخاب شده و در دو گروه آزمايش و گواه جايگزين شدند. هر دو گروه قبل و بعد از مداخله پرخاشگري كودك و نوجوان (نيلسون، 2000) را پاسخ دادند.گروه آزمايشي در 8 جلسه بازي درماني شركت نمودند و گروه كنترل هيچ مداخله اي دريافت نكردند. با توجه به يافته هاي به دست آمده و استفاده از روش آماري تحليل كواريانس چند متغيره، بازي درماني سبب كاهش پرخاشگري بدني (p=0.002) در كودكان گرديده است. نتايج نشانگر اين بودكه شيوه هاي متفاوت بازي درماني مي تواند بر كاهش پرخاشگري و درمان اختلالهاي رفتاري دانش آموزان مؤثر باشد.