بهينه¬سازي فرآيند جوشكاري زيرپودري با استفاده از الگوريتم تراكم ذرات(PSO)

كشور ايران با دارا بودن 18درصد ذخاير گاز طبيعي جهان در رتبه اول جهاني دارندگان اين منبع الهي قرار دارد. با توجه به اين امر، طراحي امن براي انتقال گاز طبيعي از طريق خطوط لوله فولادي در شرايط كاري متفاوت و اطلاع كامل از خواص اين نوع فولادها ضروري به نظر مي¬رسد. از طرفي فرآيند جوشكاري اين لوله¬ها به¬عنوان يكي از مهم¬ترين مراحل توليد مورد توجه قرار مي¬گيرد. جوشكاري زير پودري يكي از فرآيندهاي پركاربرد در اين راستا مي¬باشد. در جوشكاري زير پودري تنظيم دقيق پارامترهاي جوشكاري جهت رسيدن به جوشكاري با كيفيت بالا از اهميت بالايي برخوردار است. دستيابي به عمق نفوذ بالا يكي از اهداف اصلي در اين فرآيند مي¬باشد كه اين امر نيازمند بالا بودن مقدار حرارت ورودي است. از طرفي افزايش حرارت ورودي باعث بزرگتر شدن منطقه متأثر از گرما خواهد شد كه اين امر نامطلوب مي¬باشد. بنابراين هدف اصلي پيدا كردن سطح مناسبي از پارامترهاي ورودي براي دستيابي به حداكثر نفوذ و حداقل عرض ناحيه متأثر از گرما مي¬باشد. در اين مقاله ولتاژ جوشكاري، جريان جوشكاري، فاصله نازل تا قطعه كار، سرعت جوشكاري و ضخامت پودر پوششي به عنوان پارامترهاي ورودي در نظر گرفته شده است. تابع هدف بصورت تابعي از متغيرهاي مذكور بيان شده و سپس يك روش نوين جهت تخمين پارامترهاي فرآيند جوشكاري زير پودري با استفاده از الگوريتم بهينه¬سازي تراكم ذرات پيشنهاد شده است. نشان داده مي¬شود كه روش ارائه شده در كمينه كردن تابع هدف بسيار موفق است. سپس به منظور ارزيابي كارآمدي روش پيشنهادي، نتايج حاصل از اين روش با نتايج حاصل از روش الگوريتم زنبور عسل مقايسه مي¬گردد. نتايج حاصل بيانگر آن است كه با بكارگيري الگوريتم تراكم ذرات مي¬توان به مقدار بهينه¬تري از پارامترهاي ورودي دست يافت.