بررسي موانع ايجاد تعاوني هاي توليد كشاورزي در مناطق روستايي (مطالعه موردي: محور روستايي ميرجان – مهرآباد زنجان)

همه عناصر و اجزا جامعه انساني ازجمله فرهنگ ، شخصيت ، اجتماعي شدن و فرهنگ پذيري در پرتو مشاركت ، تعاون و همكاري مشترك بين انسانها و گروههاي انساني تكوين يافته و در طول تاريخ حيات اجتماعي بر عمق و وسعت آن افزوده شده است. { 1} تعاوني هاي كشاورزي داراي اهميت اند، بدين سبب كه درحياتي ترين بخش زندگي انساني ، يعني كشاورزي فعاليت دارند. پديده تعاون در بعد اجتماعي خود به دنبال رفاه و آسايش وهمچنين تنظيم رفتارپيش بيني شده و نزديك به انتظار كشاورز است، و در وجه اقتصادي خود، تامين كننده رشد و توسعه كشاورزي است. { 2} جامعه روستايي ايران امروزه 31.5 درصد از جمعيت كشور و 3483000 ميليون نفر از شاغلان بخش كشاورزي را به خود اختصاص داده است و بيش از 90 درصد از نيازهاي غذايي كشور را تامين مي كند ، در كنار اين قابليت ها بهره وري پائين عوامل توليد در بخش كشاورزي ، پراكنده و قطعه قطعه بودن اراضي ، سطح پائين سواد ميان شاغلان اين بخش ، نبود سازوكار مناسب جهت عرضه محصولات به بازار و عدم توزيع عادلانه منافع توليد ميان گروههاي آسيب پذير روستايي باعث گشته تا اهميت توجه و سرمايه گذاري در توسعه تعاونيهاي توليد كشاورزي بيشتر از گذشته مشخص گردد ، هدف اين تحقيق بررسي موانع ايجاد تعاوني هاي توليد كشاورزي از ديدگاه روستائيان مي باشد.