بررسي ميزان پياده پذيري در بافت تاريخي شهر سنندج با استفاده از روش تحليل شبكه و چيدمان فضايي

Evaluation of walkability in the historical core of Sanandaj through ANP model and Spatial Analysis

بافت تاريخي شهر سنندج نيز در طول ساليان طولاني دستخوش تغيرات نه چندان خوشايندي شده كه در طول زمان انسجام و پيوستگي خود را از دست داده و به پاره هايي از فضاهاي نامطلوب بدل گشته است. در چنين شرايطي پاسخ به شكاف ميان وضع موجود و آنچه مطلوب مي نمايد ما را به شكلي منسجم وپيوسته از سازمان فضايي شهر رهنمون مي سازد. پياده روي بيشترين نزديكي به اين مهم را دارد و بنابراين اجازه ميدهد كه فرايند تفسير و يادآوري منسجم تر باشد، از اين رو تصميم گيري متخصصان شهر جهت تعيين ميزان پياده پذيري بافت اولين قدم در تصميم گيري ها و برنامه ريزي ها محسوب ميشود. . روش تحقيق در اين پژوهش توصيفي- تحليلي و بر اساس مطالعات اسنادي- كتابخانه اي، بررسي ميداني و استفاده از ابزار پرسش نامه است. براي دستيابي به نتايجي واقعي از هر دو روش چيدمان فضا براي تهيه ي نقشه همپيوندي و تحليل شبكه براي ارزيابي و اولويت بندي مسيرها و معيارها استفاده شد مسائل مربوط به پياده پذيري و شاخصه هاي شبكه پياده با استفاده از منابع كتابخانه اي، مصاحبه و پرسش نامه استخراج سپس با توجه به خصوصيات ANP و مسايل مربوط به هسته تاريخي شهر سنندج مدل مفهومي ANP تهيه مي شود. در نتايج اولويت بندي ها در روش همپيوندي، خيابان طالقاني با مقدار 1.82 ميزان همپيوندي، بالاترين اولويت را براي پياده پذيري دارد؛ همچنين در روش تحليل شبكه خيابان امام خميني با امتياز نرمال شده ي 0.2 در بالاترين اولويت قرار داد به طور كلي در هردو روش خيابان هاي طالقاني و امام با نسبت هاي نزديك به هم دربالاترين اولويت ها قرار دارند. از طرف ديگر در هردو روش 4 خيابان چليپايي شكل و متقاطع طالقاني، امام خميني، فردوسي و انقلاب بالاترين امتياز را به نسبت ديگر خيابان هاي بافت تاريخي از آن خود كرده اند.

The historical context of the Sanandaj city has been subjected to unpleasant changes during the long years and also over time has lost its cohesion and turned to the pieces of undesirable space. making decision by city specialists about determining the amount of the context ability (walkability) for walking is the first step for decision-making and planning. To achieve real results, both the spatial analysis method for mapping integration and network analysis for evaluating and prioritizing criteria and routes were used. Issues related to the walkability and characteristics of walking network are extracted by using library resources, interviews and questionnaires. Result’s priorities in space syntax methods shows Taleghani street is the most prior, also in the analytic network process, E mam street received a normalized score of (0.2). generally, in both methods taleghani and Emam street with nearby points are highest priority.