باز شناخت رويكرد هاي زيبا شناسي در معماري داخلي و طراحي شهري (نقش آن در معماري و توسعه پايدار)

Recognition of aesthetic approaches in architecture and urban design

توجه و علاقه انسان به تزيين و آرايش محل زندگي اش امري تازه نيست حتي اين احتمال وجود دارد كه نقاشي هاي دوران غار نشيني ، سواي مسئله اطلاع رساني ، نقش تزئيني نيز داشته اند . مصريان و روميان باستان اساتيد مسلم طراحي بوده اند و به زندگي مجلل و سبك پر زرق و برق تمايل داشتند . به دليل موفقيت آنان در زمينه داخلي ، حتي با معيارهاي نوين هم هنوز در زمره بهترين هاي اين هنر محسوب مي شوند . از آنجايي كه منظر شهري عامل مهمي در ارتقاء درك شهروندان از محيط و تصوير ذهني جامعه از خويش است ، لازم است در تمام ابعاد توسعه يك شهر پايدار بوده و متضمن طراحي معماري ، حيات اجتماعي ، اقتصادي و زيست محيطي نسل هاي آتي باشد. بر پايه مطالعات جديد ، در دستيابي به توسعه پايدار ، بر طراحي شهري به عنوان ابزاري براي تعريف منظر شهري پايدار با توجه به ويژگي هاي اجتماعي و محيطي تاكيد شده است . لذا هدف اين پژوهش ، تبيين پاراديم هاي منظر پايدار شهري و گونه هاي آن در تعامل انسان شهر نشين و محيط در چهارچوب قواعد و سياست هاي طراحي شهري و معماري با ارائه چه استراتژي قادر است منظر شهري را در همه زمينه هاي خود ( منظر عيني ، ذهني و ذهني – ارزيابي ) با ادراك انسان و پايداري محيطي هم سو سازد ؟ در اين پژوهش با بهره گيري از روش توصيفي – تحليلي نقش طراحي شهري پايدار در خصوص ويژگي هاي منظر عنوان و راهكار هاي دستيابي به منظر پايدار شهري مشخص شده است . در نهايت مي توان به روشني دريافت كه پايداري منظر شهري محصول طراحي شهري انسان مدار در قالبي از طراحي شهري است كه علاوه بر در نظر گرفتن مسائل اكولوژيكي ، رفاه اقتصادي و سلامت اجتماعي ، به بنياد منظر شهري يعني زمينه گرايي اكولوژيكي و احترام به ظرفيت محيط در تمام مراحل طراحي توجه ويژه نشان دهد.