ارايه يك الگوريتم بهينه سازي مبتني بر الگوريتم جغرافياي زيستي

با رشد روز افزون دنياي صنعت و تكنولوژي، همواره بهينه سازي يكي از مسائل داغ در تمامي زمينه هاي علمي بوده است. بهينه سازي در ساده‌ترين شكل تلاش مي كند كه با گزينش نظام مند داده‌ها از يك مجموعه قابل دستيابي و محاسبه مقدار يك تابع حقيقي مقدار بيشينه و كمينه آن را به دست آورد. به دليل آنكه بسياري از مسائل بهينه سازي از درجه ي NP-Hard و NP-Complete هستند، پاسخگويي به آن ها با استفاده از معادلات چند جمله اي امكان پذير نيست؛ بدين منظور از الگوريتم هاي فراابتكاري استفاده مي شود. الگوريتم هاي فراابتكاري هيچگاه تضمين توليد جواب بهينه را ندارند و در اغلب اوقات در بهينه هاي محلي به دام مي افتند. بنابراين در اين مطالعه به بهينه سازي يكي از جديدترين و كاراترين الگوريتم هاي فراابتكاري با نام بهينه سازي مبتني بر جغرافياي زيستي و بهبود آن پرداخته شده است. در اين مطالعه با اضافه نمودن يك مكانيسم مرگ و مير، با افزايش سن زيستگاه ها سعي شده است كه زيستگاه هاي تصادفي جديد جايگزين گردند كه نتايج در نهايت نشان داد كه استفاده از اين مكانيسم مي تواند تا حد زيادي منجر به بهبود كارايي الگوريتم بهينه سازي مبتني بر جغرافياي زيستي گردد.