توازن بار در شبكه هاي مبتني بر نرم افزار (SDN) بر اساس زمان پاسخ سرور

شبكه‌هاي SDN گرايش انكارناپذير محصولات آينده دنياي شبكه، به‌ويژه در مراكز داده و محيط‌هاي مبتني ‌بر فناوري مجازي‌سازي هستند. به اين معنا كه از هر نقطه شبكه يا هر سرور مي‌توان به نقطه يا سرور ديگري با كمترين گره يا حلقه متصل شد و كمترين تأخير و بيشترين سرعت را داشت. يكي از مسائل موجود در شبكه هاي امروزي دسترسي به توازن بار بهينه ميباشد. درحاليكه چندين منبع جهت يك كار خاص در نظر گرفته مي شوند، تعادل بار ميتواند نرخ بهره وري حداكثري شبكه و توازن ميان منابع را فراهم آورد. از سوي ديگر، در ساليان گذشته پروتكل MPLS به صورت گسترده اي در شبكه هاي IP به كار گرفته شده است. مكانيزم برچسب گذاري در پروتكل MPLS ، امكان مهندسي ترافيك ساده و كارآمد را براي صاحبان شبكه فراهم مي سازد. در اين مقاله براي برقراري تعادل بار از پروتكل MPLS در شبكه هاي نرم افزار محور بعنوان مكانيزم ارسال استفاده كرديم كه با هر نوع تكنولوژي لايه 2 سازگار است و توانستيم به كمك آن زمان پاسخ و گذردهي را بهبود ببخشيم. در بخش شبيه سازي الگوريتم پيشنهادي را كه مبتني بر بهبود كيفيت سرويس انتقال داده هاي بلادرنگ در شبكه نرم افزار محور مي باشد، با ايجاد تعادل بار در سناريو­هاي مختلف و از نظر معيار­هاي ارزيابي مختلف (گذردهي و تاخير)، با الگوريتم­هاي LBBSRT مقايسه كرديم. شبيه سازي در محيط متن باز Ns2 صورت گرفته و از بسته نرم افزاري مربوط به شبكه SDN استفاده كرده ايم. نتايج شبيه سازي نشان مي دهد كه روش پيشنهادي نسبت به الگوريتم LBBSRT تأخير انتها ­به­ انتها كمتري دارد. در بخش ميانگين تحويل بسته در برابر تغييرات اندازه بسته نيز، روش پيشنهادي بهتر عمل كرده است.