رايانش ابري

رايانش ابري (Cloud Computing) مدل رايانشي بر پايه شبكه هاي بزرگ كامپيوتري مانند اينترنت است كه الگويي تازه براي عرضه، مصرف و تحويل سرويس هاي فناوري اطلاعات (شامل سخت افزار، نرم افزار، اطلاعات، و ساير منابع اشتراكي رايانشي) با به كارگيري اينترنت ارائه مي كند. رايانش ابري راهكارهايي براي ارائه خدمات فناوري اطلاعات به شيوه هاي مشابه با صنايع همگاني(آب، برق، تلفن و...) پيشنهاد مي كند. اين بدين معني است كه دسترسي به منابع فناوري اطلاعات در زمان تقاضا و بر اساس ميزان تقاضاي كاربر به گونه اي انعطاف پذير و مقياس پذير از راه اينترنت به كاربر تحويل داده مي شود. واژه ابر واژه اي است استعاري كه به اينترنت اشاره مي كند و در نمودارهاي شبكه هاي رايانه اي نيز از شكل ابر براي نشان دادن شبكه اينترنت استفاده مي شود. دليل تشبيه اينترنت به ابر در اين است كه اينترنت همچون ابري جزئيات فني اش را از ديد كاربران پنهان مي سازد و لايه اي از انتزاع را بين اين جزئيات فني و كاربران به وجود مي آورد .به عنوان مثال آنچه يك ارائه دهنده سرويس نرم افزاري رايانش ابري ارائه مي كند، برنامه هاي كاربردي تجاري برخط است كه از طريق مرورگر وب يا نرم افزارهاي ديگر به كاربران ارائه مي شود. نرم افزارهاي كاربردي و اطلاعات روي سرورها ذخيره مي گردند و براساس تقاضا در اختيار كاربران قرار مي گيرد. جزئيات از ديد كاربر مخفي مي مانند و كاربران نيازي به تخصص يا كنترل در مورد فناوري زيرساخت ابري كه از آن استفاده مي كنند ندارند. رايانش ابري را گروهي تغيير الگوواره اي مي دانند كه دنباله روي تغييري است كه در اوايل دهه ۱۹۸۰ از مدل رايانه بزرگ به مدل كارخواه-كارساز(Client-Server) صورت گرفت.