تحليل و بررسي تريگرهاي فازي در پايگاه داده فعال فازي و غيرفازي

پايگاه‌هاي دادة فعال با هدف ايجاد تعامل در پايگاه‌هاي داده ايجاد شدند. در اين نوع پايگاه داده با تعريف قوانين و بدون نياز به كدنويسي، سيستم قادر به عكس‌العمل مناسب در مقابل رويدادهاي مهم در شرايط خاص مي‌باشد. تعريف قوانين ساده‌ترين نوع بيان محدوديت‌ها بوده كه براي متخصصين محيط نيز قابل درك مي‌باشد. اما در بيان تجربيات اغلب از كلمات فازي استفاده مي‌شود كه ترجمه آن‌ها به مقادير دقيق منجر به كاهش ارزش معنايي دانش مي‌شود. فازي‌سازي پايگاه‌هاي داده فعال با هدف نزديك‌تر نمودن زبان بيان قوانين به زبان طبيعي انسان مطرح شد. اين امر كمك مي‌كند دانش متخصصين، مستقيماً به پايگاه داده منتقل شود. ضمن اينكه تغييرات نيز با كمترين هزينه، بر قوانين تعريف شده اعمال مي‌شود. در اولين گام از فازي‌سازي پايگاه‌هاي دادة فعال ولسكي و بوازيز به فازي نمودن رويداد، شرط و واكنش در تعريف قوانين پرداخته‌اند و طي سه مقاله نتايج آن را ارائه نمودند، آن‌ها در پروژه Tempo به پياده‌سازي فازي اين سه بخش پرداخته‌اند. اين پژوهش به فازي نمودن ساير بخش‌هاي پايگاه‌هاي دادة فعال مي‌پردازد. اين بخش‌ها شامل رويدادهاي مركب، انتخاب فازي اجزاء رويدادهاي مركب، انتخاب فازي زمان بررسي شرط و اجراي واكنش قوانين مي‌باشد. همچنين راه‌حل‌هايي براي دو مشكل پايان‌ناپذيري اجراي قوانين و يكتايي پاسخ در پايگاه‌هاي دادة فعال فازي ارائه شده است. فازي نمودن پايگاه‌هاي دادة فعال با هدف كاربردي‌تر نمودن پايگاه‌هاي داده مطرح شد. مدل اجرايي پايگاه‌هاي دادة فعال در بسياري موارد نظير زمان بررسي شرط و يا تعيين اولويت قوانين از پيش فرض سيستم استفاده مي‌نمايد. فازي نمودن اين نوع پايگاه داده كمك مي‌كند تا سيستم سياست‌هاي اجرايي پايگاه داده را در زمان اجرا و با استفاده از شدت وقوع رويدادها (به صورت معنايي و پويا) تعيين نمايد. در ادامة اين پژوهش يك معماري ساده از پايگاه دادة فعال ارائه مي‌شود و در پايان با يك نمونة پياده‌سازي شده از پايگاه دادة فعال فازي موارد پيشنهادي ارزيابي مي‌گردد.