رايانش ابري و تاثير آن بر فضاي كسب و كار

رايانش ابري يك مدل خدمات و كسب و كار جديد بر پايه شبكه هاي كامپيوتري مانند اينترنت است. اين مدل الگوي جديدي براي عرضه خدمات رايانشي شامل زير ساخت ، نرم افزار، سرورها، فضاي ذخيره سازي و ساير منابع رايانشي را با بكارگيري شبكه ارائه مي كند، بطوريكه بتوان منابع را با كمترين كار و زحمت و نياز به فراهم كننده سرويس، به سرعت فراهم يا آزاد كرد. محور اصلي اين مدل ارائه خدمات به كاربران بر اساس تقاضا است. بدون آنكه كاربر نياز به تجهيز خاصي براي پردازش يا نياز به آگاهي از محل انجام پردازش داشته باشد. مفهوم اين مدل به سخنراني John MacCarthy پيشگام صنعت كامپيوتر در صدمين سالگرد دانشگاه MIT در سال 1961 برمي گردد كه گفت: رايانش روزي ممكن است مانند تلفن رايج گردد و منابع رايانشي به پايه صنعتي جديد و مهمي تبديل خواهند شد. ]1[ بطور كلي منظور از ابر، شبكه يا شبكه اي از شبكه هاي بزرگ مانند اينترنت است كه كاربران از پشت صحنه و اتفاقات آن اطلاعات دقيقي ندارد. در اين مقاله چند حوزه كاري كه براي تامين منابع و امكانات از رايانش ابري بهره ميبرند را معرفي مي كنيم و به مزايا و معايب آنها مي پردازيم.