بررسي نگهداشت پذيري نرم افزار

قابليت نگهداري نرم افزار ميزان درك پذيري، ترميم يا بهبود و ارتقاي يك نرم افزار است. مشخصه قابليت نگهداري نرم افزار از آن جهت مهم مي باشد كه در حدود 75 درصد از هزينه هاي مرتبط با يك پروژه به آن مربوط مي باشد. درك مشخصه قابليت نگهداري نرم افزار، به سازمان ها و مؤسسات امكان مي دهد تا مسيرهاي پيشرفت نرم افزار را شناسايي نمايند و ارزش برنامه كاربردي فعلي و نيز ارزش آن را پس از انجام تغييرات در خلال فرآيند توسعه، تعيين كنند. يافتن روش هاي سنجش اين عامل مهم، مي تواند تلاش توسعه دهندگان را تسهيل نمايد؛ هزينه ها را كاهش داده و منابع را آزاد كند. از مقدار اندازه گيري شده مشخصه قابليت نگهداري نرم افزار، براي ارزيابي تلاش ها و يا منابعي كه در حال حاضر به يك برنامه اختصاص داده شده ؛ استفاده مي شود. فرآيند استفاده از معيارهاي نرم افزاري و ارزيابي نرم افزارها با توجه به آن معيارها، با استفاده از تعيين متريك هاي نرم افزاري متناسب و استخراج رتبه يا اندازه متريك ها و سپس تعيين شيوه ي صحيح و دقيق ارزيابي نتايج بدست آمده تكميل مي گردد . در اين مقاله تلاش شده است تا با توجه به زير معيارهاي تعيين شده در استاندارد كيفيت نرم افزار ايزو 9126 براي قابليت نگهداري نرم افزار متريك هايي مناسب تعيين گرديده و مورد ارزيابي قرار گيرد .