تبيين موقعيت استراتژيك آسياي مركزي و بحران نفوذ گروه هاي تروريستي؛ مطالعه موردي: داعش

گفته مي شود كه تروريسم طاعون قرن 21 است. تقريبا 70 درصد از جنايت عليه بشريت توسط چهار سازمان اصلي افراط گراي اسلامي: داعش، بوكوحرام، طالبان و القاعده انجام شده است. آسياي مركزي، منطقه اي استراتژيك است كه از بحران تروريسم خارجي و داخلي و همچنين حملات افراطي تروريست ها متاثر شده است. به سمت جنوب، اين منطقه با مرزهاي افغانستان همسايه است كه يك زمينه پرورشي براي شبه نظاميان راديكال مذهبي طالبان است و اخيرا نيز شاهد افزايش حضور گروه هاي تروريستي وابسته به دولت اسلامي (داعش) مي باشيم. به سمت شرق، آسياي مركزي نيز با استان سين كيانگ چين هم پهلو است كه در آن گروه هاي جدايي طلب اويغور فعال هستند و به سمت غرب، اين منطقه با قفقاز روبه روست كه در آن گروه هاي افراطي براي ايجاد يك قفقاز شمالي مبارزه مي كنند. در داخل نيز منطقه، با تشكل هاي تروريستي محلي به ويژه جنبش اسلامي ازبكستان و حزب التحرير اسلامي مواجه است. اما عواقب تحولات سوريه در حال حاضر يك نگراني امنيتي برتر در آسياي مركزي است. هدف در اين پژوهش، طرح و تبيين موقعيت ژئوپليتيك آسياي مركزي در برابر تهديد مشترك تروريسم و افراط گرايي(داعش) به ويژه بحران احتمال خطر جذب ائتلافي از گروه هاي جهادي آسياي مركزي و گروه دولت اسلامي و به دنبال آن پرورش يك شبكه از ارتباطات در آسياي مركزي و مناطقي چون قفقاز و سين كيانگ مي باشد. به نظر مي رسد ظهور افراط گرايي در منطقه از برآورده نشدن تمايلات براي تغييرات سياسي و اجتماعي نشات مي گيرد. با توجه به فساد مالي و اداري، فقر، تبعيض طبقاتي و ناامني اجتماعي؛ اعمال اصلاحات گسترده سياسي، اقتصادي در اين منطقه لازم به نظر مي رسد.