ريشه يابي افراط گرايي گروه هاي ديني جهان اسلام در آراء و انديشه هاي ابن تيميه

بحرانها و مناقشات ژئوپليتيكي كه در ساليان اخير بسياري از مناطق جهان اسلام را در بر گرفته است، از يك سو سبب از هم پاشيدگي قدرت دولتهاي مركزي در تعدادي از كشورهاي اسلامي شده است و از سوي ديگر، زمينه را براي تقويت گروههاي قومي و مذهبيِ به حاشيه رانده شده در اين كشورها فراهم نموده است. در اين ميان، بسياري از فرقه هاي ديني جهان اهل سنت در دوران بعد از وقايع معروف به «بهار عربي»، در راستاي دستيابي به قدرت و پياده نمودن الگوي حكمراني مورد نظر خود و شكل دادن به جامعه اسلامي مطلوب بر پايه برداشت خود از آيات قرآني و احاديث نبوي، شروع به تجديد قوا و آغاز مبارزات نظامي و غير نظامي در بسياري از سرزمينهاي اسلامي نمودند. مطالعه تفكرات، اعتقادات، انديشه ها و استراتژي هاي بسياري از گروهها و فرقه هاي مروج افراط گرايي در جهان اسلام نشان مي دهد كه قرابت فكري و عقيدتي بسياري ميان آنها با آرا و انديشه هاي «احمد بن عبدالحليم بن تيميه حراني»، فقيه برجسته حنبلي در قرون هفتم و هشتم هجري وجود دارد. بر اين اساس، اين تحقيق با رويكردي تحليلي-توصيفي و استفاده از منابع و اسناد معتبر كتابخانه اي درصدد ريشه يابي جريان افراط گرايي گروههاي اسلامي معاصر در آرا و انديشه هاي ابن تيميه مي باشد. نتايج اين تحقيق نشان مي دهد كه اعتقاداتي همچون عدم دگرپذيري، عدم تساهل، تعصبات افراطي، برداشت ظاهري از متون اسلامي و تكفير نمودن پيروان ساير مذاهب و فرقه هاي اسلامي اعم از شيعه و سني از وجوه مشترك برخي از جريانات افراطي كنوني جهان اسلام با آراي ابن تيميه حراني مي باشد.