بررسي نقش قدرت نرم ايران و تأثير آن بر اهداف و منافع راهبردي آمريكا در عراق نوين (۲۰۱۴-۲۰۰۳)

پس از تشكيل حكومت جديد در بغداد، جمهوري اسلامي ايران رسما از ايجاد عراقي باثبات، امن و مستقل حمايت كرده است. دولتي كه در عين دوستي با ايران، قادر و مايل به كاهش نفوذ ايالات متحده آمريكا در تحولات داخلي عراق باشد. به هرحال شكل‌گيري عراق جديد با ويژگي‌هاي متفاوت از ساخت قدرت و سياست، ضرورت تعريف جديد از نقش و موقعيت عراق در سياست نرم و ديپلماسي هوشمند جمهوري اسلامي ايران با اين كشور را اجتناب ناپذير مي‌كند. اهميت عراق بيش از هر چيز به دليل فراهم آوردن ظرفيتهاي فرصت سازي در سياست خارجي ايران در سطح روابط دوجانبه، منطقه‌اي و روابط با قدرت‌هاي بزرگ است. براين اساس در اين نوشتار هدف افزايش نفوذ سياسي جمهوري اسلامي ايران در دولت جديد عراق را تحليل كنيم به خصوص آنكه در ساختار سياسي جديد نيروهاي شيعي و كرد نقش اصلي را ايفا مي‌كنند. هم زمان ايران با پيگيري قدرت هوشمند به دنبال تسخير افكار عمومي شيعيان و كردهاي عراق برآمده است تا با بهره‌گيري از قدرت نرم به استحكام جايگاه خويش در عراق بپردازد. بنابراين در اين پژوهش تلاش مي‌شود نشان داده شود كه قدرت نرم ايران چگونه به عدم تحقق سياستها و اهداف راهبردي آمريكا در عراق جديد كمك كرده است؟ روش پژوهش مورد نظر، روش توصيفي _ تحليلي است. با توجه به ماهيت و موضوع مورد مطالعه، گردآوري اطلاعات با استفاده از روش كتابخانه‌اي و اينترنتي مي‌باشد.