رابطه بين هوش معنوي ، افكار نا كارآمد و كيفيت زندگي با سلامت رواني معلمان مقطع متوسطه شهرستان بهبهان

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین هوش معنوی، افكار ناكارآمد و كیفیت زندگی با سلامت روانی معلمان مقطع متوسطه شهرستان بهبهان در سال 1394 بود. نمونه آماری شامل 150 نفر از معلمان مقطع متوسطه شهرستان بهبهان بود كه به روش نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب شدند. طرح پژوهش از نوع همبستگی می باشد. ابزار پژوهش پرسشنامه هوش معنوی عبدالله زاده، كشمیری و عرب احمدی (1387)، پرسشنامه كیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (1989)، پرسشنامه نگرش های ناكارآمدی وایزمن و بك (1978) و پرسشنامه سلامت روانی SCL-25 بود. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج نشان داد بین هوش معنوی در زمینه های درك و ارتباط با سرچشمه ی هستی و زندگی معنوی با سلامت روانی رابطه مثبت معنی داری یافت شد؛ بین افكار ناكارآمد در زمینه های كمال طلبی، نیاز به تأیید دیگران، نیاز به راضی كردن دیگران و آسیب پذیری- ارزشیابی عملكرد با سلامت روانی رابطه معنی داری یافت نشد، بین كیفیت زندگی در زمینه های سلامت جسمانی، سلامت روانی رابطه مثبت معنی داری یافت شد. همچنین نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد كه هوش معنوی و كیفیت زندگی به ترتیب پیش بینی كننده سلامت روانی معلمان می باشند.