مكانيابي بهينه اكوتوريسم و مناطق مستعد توسعه گردشگري حوزه آبخيز قشلاق- گريزه سنندج با استفاده از GIS

قبل از هر استفاده اي از يك منبع، آگاهي از قابليت و توان آن ضروريست تا سياستگزاري و برنامه ريزي بر اساس توان منبع و به صورت پايدار انجام شود. پهنه بندي و ارزيابي توان زيست محيطي، فرآيندي براي تنظيم رابطه انسان با طبيعت و رفع تعارض بين كاربري هاي ممكن براي رسيدن به توسعه پايدار تلقي مي گردد. برنامه ريزي گردشگري طبيعي نخستين اقدام در مديريت مناطق طبيعي با رويكرد گردشگري است كه در آن عرصه‌هاي مستعد طرح ريزي تفرجي، پهنه بندي مي‌شود. در اين تحقيق پهنه بندي و برنامه ريزي توسعه گردشگري جنگل (مطالعه موردي: پارك جنگلي قشلاق -گريزه در شهر سنندج )صورت پذيرفت. مرحله نخست شناسايي منابع اكولوژيكي و اقتصادي - اجتماعي منجر به تهيه نقشه هاي منابع شد، سپس با تجزيه و تحليل و جمع بندي داده ها به بهره گيري از سامانه اطلاعات جغرافيايي GIS و روش ارزيابي چند معياره نقشه زون هاي مناسب براي توسعه گردشگري تهيه شد. با استفاده از نقشه مطلوبيت منطقه از نظر توسعه برنامه ريزي گردشگري به 5 طبقه تقسيم شد. كه 750.253 هكتار از آن بيشترين ارزش را به خود اختصاص داد و جهت توسعه گردشگري در اولويت اول قرار دارد.