بررسي تنوع گونه اي لايه درختي جنگل هاي زاگرس مياني (مطالعه موردي: جنگل آموزشي, پژوهشي دانشگاه رازي كرمانشاه)

تنوع محلي به كمك شاخص هاي مختلفي مانند تعداد گونه در واحد سطح (غنا گونه اي) يا شاخص شانون و ديگر شاخص ها برداشت مي-شود. هدف از اين پژوهش بررسي تنوع گونه اي لايه درختي در جنگل هاي زاگرس مياني مي باشد. جهت اجراي اين پژوهش،در حد فاصل شهرستان‌هاي كرند غرب و سرپل ذهاب استان كرمانشاه تعداد شش محل در جهت ها و ارتفاعات مختلف به شرح ارتفاع 900 متر شامل دامنه جنوبي روستاي رفيع و دامنه شمالي روستاي گاوچالي، ارتفاع 1200متر شامل دامنه هاي شمالي و جنوبي روستاي قراويز و ارتفاع 1600 متر شامل دامنه هاي شمالي و جنوبي روستاي سرميل در جنگل آموزشي, پژوهشي دانشگاه رازي كرمانشاه انتخاب شدند. در هر محل تعداد 16 قطعه نمونه دايره اي شكل ده آري با استفاده از الگوي منظم تصادفي و در ابعاد شبكه 100*100 متر مشخص گرديد و بعد از اينكه تمامي درختان هر قطعه نمونه به تفكيك گونه درختي برداشت گرديد، براي هر قطعه‌نمونه مقدار شاخص هاي تنوع زيستي محاسبه شد. نتايج نشان داد كه بيشترين مقدار شاخص هاي بريلوئين، سيمپسون، شانون، فيشر و مارگالف در دامنه شمالي روستاي سرميل مشاهده شد و كمترين مقدار شاخص هاي بريلوئين، سيمپسون و شانون در دامنه جنوبي روستاي رفيع مشاهده و همچنين كمترين مقدار شاخص هاي فيشر و منهنيك در دامنه شمالي روستاي گاوچالي مشاهده شد. نتايج آزمون تجزيه واريانس يك طرفه نشان داد كه بين ميانگين شاخص هاي تنو ع زيستي در محل هاي مورد پژوهش اختلاف معني داري وجود دارد. بنابراين مي توان نتيجه گيري كرد كه بيشترين تنوع گونه‏اي درختي در دامنه شمالي روستاي سرميل مشاهده شد و علت را مي توان در اختلاف ارتفاع محل‏ها كه با افزايش ارتفاع تنوع افزايش مي‏يابد و مرطوب بودن دامنه‏هاي شمالي دانست. براساس نتايج پيشنهاد مي‏شود كه الويت طرح هاي حمايتي در روستاهاي رفيع و گاوچالي باشد.