نشانه شناسيِ آسيب شناختي فضاي كالبدي بازآفريده شده بافت مركزي شهرداري رشت

اين پژوهش، آسيب شناسي فضاي كالبدي بازآفريده شده بافت مركزي شهرداري رشت را موضوع مطالعه قرار داده است. هدف از اين پژوهش آشكار سازي همراستايي يا انحراف فضا از وجوه بنيادين شرايط آرماني فضاي كالبدي شهر، و بررسي وجود يا عدم وجود وجوه خطر آفريني است كه تحقق شرايط آرماني را ناممكن مي سازد. در اين پژوهش از روش نشانه شناختي براي كشف امور مورد نظر استفاده شده است. شهر نيز مانند هر پديده ي فرهنگي ديگري شامل نمادها و نشانه هايي ست كه پيام هاي ويژه ي خود را مي رسانند. با استفاده از مطالعه ي نشانه شناختي مي توان گفتمان شهري را ادراك نمود. يافته هاي پژوهش بر ما آشكار مي سازند كه از ميان وجوه بنيادين، روح زبان در فضاي مورد بررسي وجود ندارد، و از ميان وجوه خطر آفرين نيز گزينه هاي «تكراريت» و «فقدان نشانه هاي فرهنگي» در فضا ديده نمي شود. در نهايت اين پژوهش نشان مي دهد كه از ميان وجوه بنيادين، روح هنر به خوبي در فضاي مورد ذكر حضور يافته است، اما نبود روح زبان و ضعف روح معماري جاي نقد دارد و نيازمند توجه بيشتر مسئولين است. فضاهاي شهري، بخصوص فضاهاي تاريخي نيازمند اين هستند كه از آنها در برابر پديده هايي چون تضاد و ديگر پديده هاي خطر آفرين دفاع شود. فضاي مورد بررسي در اين پژوهش از نظر شرايط خطر آفرين به طور كلي در وضع مطلوبي است و اين جاي تقدير و اميدواري دارد تا اين مطلوبيت به همين صورت حفظ گردد و تا جايي كه ممكن است بهبود يابد.