نقش معماري اسلامي و ادبيات ايراني (شاهنامه ) در برقراري تعامل فرهنگي با ملل مختلف براي رسيدن به صلح جهاني

ادبيات و معماري هر كشوري نه تنها نشان دهنده فرهنگ مردم آن كشور است بلكه مي تواند نقطه مشترك فرهنگي بين تمدن هاي كشورهاي ديگر نيز باشد فقط كافي است انسانها به جاي ديدن تضادهاي فرهنگي به مشتركات فرهنگي نگاهي بيندازند تا با تاكيد بر آنها بتوانند تعاملات بسياري در روابط انساني در سطح بين الملل به وجود آورند كه نمونه آن را مي توان در شاهنامه و معماري اسلامي ديد اما متاسفانه از آنجا كه اكثر ايرانيان از شاهنامه يا معماري اسلامي اطلاع چنداني ندارند فقط آنچه مي دانند جنبه ادبي و زيبايي آن مي باشد , شاهنامه و معماري داراي ابعاد بسياري مي باشد كه از آن جمله مي توان به بعد فرهنگي و بين المللي آنها اشاره كرد كه در اين مقاله سعي ميشود بيشتر به تاثير شاهنامه در بيان اساطير و معماري ايراني و اسلامي و تا حدودي مشتركات بين المللي را تحليل نماييم .فارغ از بكار گيري كتيبه ها و كاشيهاي نفيس مزين به اشعار بزرگان ادب پارسي در معماري ,از آن جايي كه مفهموم اشعار در بر دارنده تفكر و عقايد جامعه اي بوده كه شاعر در آن مي زيسته ,مي توان كاربردهاي مادي و معنوي عناصر معماري را در كلام شاعران هر عصر جستجو كرد .نمونه ي بارز اين اشعار را مي توان در شاهنامه نام برد , زيرا سرامد تمام اشعاري كه براي معرفي فولكوريت جامعه سروده شده است در شاهنامه يد طولاني دارد .فردوسي با بيان اسطوره هاي ايراني و معرفي نمادهاي معماري در اشعار خود به زيبايي فرهنگ ايراني را بيان كرده است .اين اشعار و تعاريف را مي توان پلي براي ارتباط به فولكوريت جامعه زمان شاعر و فولكوريت جامعه كنوني برشمرد .زيرا شاهنامه ي فردوسي , سرگذشت قومي و ملي ما و ارتباطات بين المللي حاكم در آن دوره , آميزه اي پربها از اسطوره , حماسه و تاريخ مي باشد .در اشعار شاهنامه نه تنها به معرفي شاهان و اسطوره ها بلكه به ظرافت به بيان معماري ايراني نيز پرداخته شده است به گونه اي كه خواننده به راحتي مي تواند با طاق و گنبد و دژ ارتباط برقرار كند طاقها و گنبدهايي كه تلور آن را مي توان در معماري اسلامي نيز به طول كامل آن هم در قالب فلسفه اسلامي ديد .