اصول وارزشهاي پايداري وحفظ محيط زيست در معماري

محيط زيست دريك تعريف كلي عبارتست از مجموعه شرايط بيروني كه درطول عمر يا زندگي يك موجود زنده، مانند انسان بر او اثر مي گذارد. به اين ترتيب نورخورشيد، آب، هوا، اقليم، گياهان، جانوران و ساير موجودات بي جان و جاندار كه برروي سياره زمين وجود دارند و با يكديگر در ارتباط دوسويه هستند، محيط زيست انسان را تشكيل مي دهند. البته از محيط زيست تعريف هاي گوناگوني وجود دارد كه ازآن ها چشم پوشي مي نماييم. محيط زيست ومنابع موجود درآن، در واقع محل زندگي و تامين كننده اصلي ترين نيازهاي انسان به شمار مي آيد. با وجود اين، در سال هاي گذشته، با رشد فزاينده جمعيت و پيشرفت هاي تكنولوژيكي، روند بهره برداري از منابع موجود در زمين نيز بيشتر شده است و در يك كلام محيط زيست انسان دستخوش تخريب و آلودگي قرارگرفته است. طبيعت هنر و هديه خداست، طراوت زندگي از سخاوت طبيعت است و توسعه پايدار تنها با حفاظت از محيط زيست امكان‌پذير است. و حفظ محيط زيست جزء شاخص ترين برنامه هاي توسعه پايدار معماري در نظر گرفته شده است در اين مقاله از روش توصيفي - تحليلي استفاده شده است.