شماره ركورد كنفرانس :
4169
عنوان مقاله :
بررسي محرميت در معماري سنتي ايران
پديدآورندگان :
ابراهيمي غزاله gzl.ebrahimi@gmail.com دانشگاه آزاد اسلامي واحد مهديشهر; , والا بهنام behnamvala@gamil.com دانشگاه آزاد اسلامي واحد مهديشهر; , محمودي نژاد هادي hadi_urban@yahoo.com دانشگاه آزاد اسلامي واحد مهديشهر;
كليدواژه :
محرميت , معماري ايراني , معماري اسلامي , درونگرايي , سلسله مراتب
عنوان كنفرانس :
چهارمين كنفرانس ملي پژوهش هاي كاربردي در مهندسي عمران، معماري و مديريت شهري
چكيده فارسي :
درون گرايي و محرميت دو اصل اساسي و بنيادي در معماري ايراني – اسلامي است كه تأتير بسزايي در شكل گيري سازمان فضايي شهرها و عناصر كالبدي بناهاي سنتي ايران داشته است. هرچند عامل اقليم در انتخاب و گزينش اصل درون گرايي در شهرسازي ايران قبل از اسلام مؤثر بوده است ليكن در دوره اسلامي بر پايه مباني و ارزش هاي اعتقادي و جهان بيني اسلامي علاوه بر الگوي درون گرايي، اصل محرميت نيز از دو منظر كالبدي و معنايي به عنوان يكي از معيارهاي اصلي طراحي شهرها و بناها مورد توجه معماران قرار گرفت. از جمله فضاهايي كه بازتاب دو اصل فوق الذكر به روشني در فضاهاي كالبدي آن قابل مشاهده است خانه ها هستند. نداشتن ارتباط بصري مستقيم داخل خانه با فضاهاي شهري و تقدس بخشيدن و حفظ حريم خانواده و فراهم كردن فضا و قلمرو محرم در عناصر فضايي از ويژگي ها و شاخصه هاي خانه هاي دوران اسلامي ايران است. در پژوهش حاضر به چرايي رعايت محرميت در معماري سنتي ايراني و بازشناسي و چگونگي استفاده از متغيرهاي سازنده در جهت حفظ محرميت مي پردازيم.
